Inhoud

• Paradox

  
  

  Een paradox is een verklaring die, ondanks kennelijk geldige redenering vanuit ware premissen, leidt tot een schijnbaar zelf-tegenstrijdige of logisch onaanvaardbare conclusie. Een paradox omvat tegenstrijdige maar onderling samenhangende elementen die tegelijkertijd bestaan ​​en in de loop van de tijd blijven bestaan. Sommige logische paradoxen staan ​​bekend als ongeldige argumenten, maar zijn nog steeds waardevol bij het bevorderen van kritisch denken. Sommige paradoxen hebben fouten in definities onthuld die als streng worden beschouwd en hebben veroorzaakt axioma's van wiskunde en logica die opnieuw moeten worden onderzocht. Een voorbeeld is de paradox van Russells, die zich afvraagt ​​of een "lijst van alle lijsten die zichzelf niet bevatten" zichzelf zou bevatten, en liet zien dat pogingen om de settheorie te vinden over de identificatie van sets met eigenschappen of predikaten onjuist waren. Anderen, zoals de Currys-paradox, zijn nog niet opgelost. Voorbeelden buiten de logica zijn het schip van Theseus uit de filosofie (zich afvragend of een schip in de loop van de tijd heeft gerepareerd door het vervangen van alle houten onderdelen, één voor één, hetzelfde schip zou blijven). Paradoxen kunnen ook de vorm aannemen van afbeeldingen of andere media. Bijvoorbeeld M.C. Escher bracht in veel van zijn tekeningen perspectiefgebaseerde paradoxen voor, met muren die vanuit andere gezichtspunten als vloeren worden beschouwd en trappen die eindeloos lijken te klimmen. In algemeen gebruik verwijst het woord 'paradox' vaak naar uitspraken die ironisch zijn of onverwacht, zoals "de paradox dat staan ​​meer vermoeiend is dan lopen".

  
  

• Oxymoron

  Een oxymoron (gebruikelijk meervoud oxymorons, meer zelden oxymora) is een retorisch apparaat dat een schijnbare zelf-tegenspraak gebruikt om een ​​retorisch punt te illustreren of een paradox te onthullen. Een meer algemene betekenis van "contradictio in terminis" (niet noodzakelijkerwijs voor retorisch effect) wordt door de OED voor 1902 vastgelegd. De term wordt voor het eerst geregistreerd als gelatiniseerde Griekse oxymōrum, in Maurus Servius Honoratus (ca. 400 na Chr.); het is afgeleid van het Griekse ὀξύς oksús "scherp, scherp, puntig" en μωρός mōros "saai, dom, dwaas"; als het ware "scherp-saai", "scherp dom" of "uitgesproken dwaas". Het woord oxymoron is autologisch, d.w.z. het is zelf een voorbeeld van een oxymoron. Het Griekse samengestelde woord ὀξύμωρον oksýmōron, dat overeenkomt met de Latijnse formatie, lijkt niet te verschijnen in bekende Oud-Griekse werken voorafgaand aan de formatie van de Latijnse term.

  
  

• Paradox (zelfstandig naamwoord)

  Een schijnbaar tegenstrijdige bewering, die alleen waar kan zijn als deze onwaar is, en vice versa.u

  "" Deze zin is vals "is een paradox."

• Paradox (zelfstandig naamwoord)

  Een contra-intuïtieve conclusie of uitkomst. S

  "Het is een interessante paradox dat je door het drinken van veel water vaak dorst hebt."

• Paradox (zelfstandig naamwoord)

  Een bewering dat twee schijnbaar tegenstrijdige ideeën waar zijn. T

  "Geen mode hebben is een mode; dat is een paradox."

• Paradox (zelfstandig naamwoord)

  Iets met tegenstrijdige maar onderling samenhangende elementen die tegelijkertijd bestaan ​​en in de loop van de tijd blijven bestaan.

• Paradox (zelfstandig naamwoord)

  Een persoon of ding met eigenschappen. T

  "Hij is een paradox; je zou hem niet verwachten in die politieke partij."

• Paradox (zelfstandig naamwoord)

  Een onbeantwoorde vraag of moeilijke puzzel, met name een die tot een diepere waarheid leidt. s

• Paradox (zelfstandig naamwoord)

  Een uitspraak die moeilijk te geloven is of die indruist tegen de algemene overtuiging.

• Paradox (zelfstandig naamwoord)

  Het gebruik van contra-intuïtieve of tegenstrijdige uitspraken (paradoxen) in spraak of schrijven.

• Paradox (zelfstandig naamwoord)

  Een toestand waarin iemand logisch gedwongen is zichzelf tegen te spreken.

• Paradox (zelfstandig naamwoord)

  De praktijk om instructies te geven die tegengesteld zijn aan de werkelijke bedoeling van de therapeut, met de bedoeling dat de cliënt ongehoorzaam zal zijn of niet zal kunnen gehoorzamen.

• Oxymoron (zelfstandig naamwoord)

  Een spraakfiguur waarin twee woorden of uitdrukkingen met tegengestelde betekenissen opzettelijk samen voor effect worden gebruikt.

• Oxymoron (zelfstandig naamwoord)

  Een contradictio in terminis.

• Paradox (zelfstandig naamwoord)

  een schijnbaar absurde of tegenstrijdige bewering of stelling die, indien onderzocht, gegrond of waar kan blijken te zijn

  "het onzekerheidsprincipe leidt tot allerlei paradoxen, zoals de deeltjes op twee plaatsen tegelijk"

• Paradox (zelfstandig naamwoord)

  een bewering of stelling die, ondanks een goede (of blijkbaar gezonde) redenering vanuit een aanvaardbare premisse, leidt tot een conclusie die logisch onaanvaardbaar of tegenstrijdig lijkt

  "Parmenides was de oorspronkelijke voorstander van de filosofische kracht van paradox"

  "de leugenaar paradox"

• Paradox (zelfstandig naamwoord)

  een persoon of ding dat tegenstrijdige kenmerken of kwaliteiten combineert

  "kathedralen worden geconfronteerd met de paradox van enorme rijkdom aan schatten, maar enorme jaarlijkse uitgaven"

• Paradox (zelfstandig naamwoord)

  Een grondstelling of stelling in strijd met de ontvangen mening; een bewering of sentiment dat ogenschijnlijk tegenstrijdig of in strijd is met gezond verstand; dat wat uiterlijk of termen absurd is, maar toch waar kan zijn.

• Oxymoron (zelfstandig naamwoord)

  Een figuur waarin een epitheton van een tegengestelde betekenis aan een woord wordt toegevoegd; e. wrede vriendelijkheid; moeizame nietsdoen.

• Paradox (zelfstandig naamwoord)

  (logica) een zelf-tegenspraak;

  "Ik lieg altijd als een paradox, want als het waar is, moet het vals zijn"

• Oxymoron (zelfstandig naamwoord)

  aangrenzende tegenstrijdige termen (zoals in `oorverdovende stilte)