Inhoud

• Iconografie

  
  

  Iconografie, als een tak van de kunstgeschiedenis, bestudeert de identificatie, beschrijving en de interpretatie van de inhoud van afbeeldingen: de afgebeelde onderwerpen, de specifieke composities en details die daarvoor werden gebruikt, en andere elementen die verschillen van artistieke stijl. Het woord iconografie komt van het Griekse εἰκών ("afbeelding") en γράφειν ("schrijven" of tekenen). Een secundaire betekenis (gebaseerd op een niet-standaard vertaling van de Griekse en Russische equivalente termen) is de productie of studie van de religieuze afbeeldingen, 'pictogrammen' genoemd, in de Byzantijnse en orthodox-christelijke traditie (zie pictogram). Dit gebruik, dat door velen eenvoudigweg als onjuist wordt beschouwd, wordt meestal gevonden in werken die zijn vertaald uit talen zoals het Grieks of Russisch, met de juiste term 'pictogram schilderen'. In de kunstgeschiedenis kan "een iconografie" ook een bepaalde afbeelding van een onderwerp betekenen in termen van de inhoud van de afbeelding, zoals het aantal gebruikte figuren, hun plaatsing en gebaren. De term wordt ook gebruikt in veel andere academische gebieden dan de kunstgeschiedenis, bijvoorbeeld semiotiek en mediastudies, en in het algemeen gebruik, voor de inhoud van afbeeldingen, de typische afbeelding in afbeeldingen van een onderwerp en gerelateerde zintuigen. Soms is onderscheid gemaakt tussen iconologie en iconografie, hoewel de definities, en dus het gemaakte onderscheid, variëren. Wanneer naar films wordt verwezen, zijn genres onmiddellijk herkenbaar aan hun iconografie, motieven die door herhaling worden geassocieerd met een specifiek genre.

  
  

• iconologie

  Iconologie is een interpretatiemethode in de culturele geschiedenis en de geschiedenis van de beeldende kunst die door Aby Warburg, Erwin Panofsky en hun volgelingen wordt gebruikt en die de culturele, sociale en historische achtergrond van thema's en onderwerpen in de beeldende kunst blootlegt. Hoewel Panofsky onderscheid maakte tussen iconologie en iconografie, wordt het onderscheid niet erg breed gevolgd, "en ze hebben nooit definities gekregen die door alle iconografen en iconologen zijn aanvaard". Weinig auteurs uit de 21e eeuw blijven de term 'iconologie' consequent gebruiken en gebruiken in plaats daarvan iconografie voor beide wetenschapsgebieden. Voor degenen die de term gebruiken, is iconologie afgeleid van synthese in plaats van verspreide analyse en onderzoekt het symbolische betekenis op meer dan zijn nominale waarde door het te verzoenen met zijn historische con en met het oeuvre van de kunstenaar - in tegenstelling tot de breed beschrijvende iconografie, die , zoals beschreven door Panofsky, is een benadering voor het bestuderen van de inhoud en betekenis van kunstwerken die primair is gericht op het classificeren, vaststellen van datums, herkomst en andere noodzakelijke fundamentele kennis met betrekking tot het onderwerp van een kunstwerk dat nodig is voor verdere interpretatie. moet worden opgemerkt dat Panofskys 'gebruik van iconologie als het belangrijkste hulpmiddel voor kunstanalyse hem critici bracht'. In 1946 bijvoorbeeld, bekritiseerde Jan Gerrit Van Gelder 'de iconologie van Panofskys omdat hij te veel nadruk legde op de symbolische inhoud van het kunstwerk, waarbij de formele aspecten en het werk als eenheid van vorm en inhoud werden verwaarloosd.' Bovendien wordt iconologie meestal vermeden door sociaal historici die het theoretische dogmatiek in het werk van Panofsky niet accepteren.

  
  

• Iconography (zelfstandig naamwoord)

  Een reeks gespecificeerde of traditionele symbolische vormen die verband houden met het onderwerp of thema van een gestileerd kunstgenre.

• Iconography (zelfstandig naamwoord)

  De kunst van het weergeven door afbeeldingen of afbeeldingen; de beschrijving of studie van portretten of afbeeldingen van personen.

  "de iconografie van de ouden"

• Iconography (zelfstandig naamwoord)

  De studie van representatieve kunst in het algemeen.

• Iconology (zelfstandig naamwoord)

  De studie van iconen in kunst of kunstgeschiedenis.

• Iconography (zelfstandig naamwoord)

  De kunst of weergave door afbeeldingen of afbeeldingen; de beschrijving of studie van portretten of afbeeldingen van personen; zoals de iconografie van de ouden.

• Iconography (zelfstandig naamwoord)

  De studie van representatieve kunst in het algemeen.

• Iconology (zelfstandig naamwoord)

  De discussie of beschrijving van portretten of representatieve afbeeldingen. Cf. Iconografie.

• Iconography (zelfstandig naamwoord)

  de afbeeldingen en symbolische voorstellingen die traditioneel worden geassocieerd met een persoon of een onderwerp;

  "religieuze iconografie"

  "de propagandistische iconografie van een despoot"

• Iconology (zelfstandig naamwoord)

  de tak van de kunstgeschiedenis die visuele beelden en hun symbolische betekenis bestudeert (vooral in sociale of politieke termen)