Inhoud
-
stemspleet
De glottis wordt gedefinieerd als de opening tussen de stemplooien (de rima glottidis).
-
strotklep
De epiglottis is een flap gemaakt van elastisch kraakbeen bedekt met een slijmvlies, bevestigd aan de ingang van het strottenhoofd. Het steekt schuin omhoog achter de tong en het hyoid bot uit en wijst dorsaal aan. Het staat open tijdens het ademen en laat lucht in het strottenhoofd. Tijdens het slikken sluit het om aspiratie te voorkomen, waardoor de ingeslikte vloeistoffen of voedsel in plaats daarvan langs de slokdarm gaan. Het is dus de klep die de doorgang naar de luchtpijp of de slokdarm leidt. De epiglottis dankt zijn naam aan het feit dat hij boven de glottis staat (epi- + glottis). Er zijn smaakpapillen op de epiglottis.
Glottis (zelfstandig naamwoord)
De opening tussen de echte stembanden, gelegen in het strottenhoofd.
Epiglottis (zelfstandig naamwoord)
Een kraakbeenorgaan in de keel van terrestrische gewervelde dieren die de glottis bedekken bij het slikken om te voorkomen dat voedsel en vloeistof de luchtpijp binnendringen, en in Homo sapiens ook een spraakorgaan.
Glottis (zelfstandig naamwoord)
het deel van het strottenhoofd bestaande uit de stembanden en de opening daartussen. Het beïnvloedt spraakmodulatie door expansie of samentrekking.
Epiglottis (zelfstandig naamwoord)
een klep van kraakbeen achter de wortel van de tong, die tijdens het slikken wordt ingedrukt om de opening van de luchtpijp te bedekken.
Glottis (zelfstandig naamwoord)
De opening van de keelholte in het strottenhoofd of in de luchtpijp. Zie strottenhoofd.
Epiglottis (zelfstandig naamwoord)
Een kraakbeenachtig dekselachtig aanhangsel dat de glottis sluit terwijl voedsel of drank passeert terwijl voedsel of drank de keelholte passeert.
Glottis (zelfstandig naamwoord)
het vocale apparaat van het strottenhoofd; de ware stemplooien en de ruimte ertussen waar de stemtoon wordt gegenereerd
Epiglottis (zelfstandig naamwoord)
een klep van kraakbeen die de luchtpijp bedekt tijdens het slikken
