Inhoud
Het belangrijkste verschil tussen logica en reden is dat de Logica is een studie van inferentie en demonstratie en Reden is een vermogen om dingen bewust te begrijpen.
-
Logica
Logica (van het Oudgrieks: λογική, translit. Logikḗ), oorspronkelijk bedoeld als "het woord" of "wat wordt gesproken", maar in de betekenis van "gedachte" of "reden" wordt in het algemeen geacht te bestaan uit de systematische studie van de vorm van geldige gevolgtrekking. Een geldige gevolgtrekking is er een waarbij er een specifieke relatie bestaat tussen logische ondersteuning tussen de veronderstellingen van de gevolgtrekking en de conclusie ervan. (In het gewone discours kunnen gevolgtrekkingen worden aangeduid met woorden als daarom, dus ergo, enzovoort.) Er is geen universele overeenstemming over de exacte reikwijdte en het onderwerp van logica (zie § Rivaliserende concepties, hieronder), maar traditioneel omvatte de classificatie van argumenten, de systematische uiteenzetting van de logische vorm die gemeenschappelijk is voor alle geldige argumenten, de studie van inferentie, inclusief denkfouten, en de studie van semantiek, inclusief paradoxen. Historisch gezien is logica bestudeerd in filosofie (sinds de oudheid) en wiskunde (sinds het midden van de 19e eeuw), en recent is logica bestudeerd in informatica, taalkunde, psychologie en andere gebieden.
-
Reden
Reden is het vermogen om bewust dingen te begrijpen, feiten vast te stellen en te verifiëren, logica toe te passen en praktijken, instellingen en overtuigingen te veranderen of te rechtvaardigen op basis van nieuwe of bestaande informatie. Het is nauw verbonden met karakteristieke menselijke activiteiten als filosofie, wetenschap, taal, wiskunde en kunst en wordt normaal gezien als een onderscheidend vermogen van mensen. Rede, of een aspect ervan, wordt soms rationaliteit genoemd. Redeneren wordt geassocieerd met denken, cognitie en intellect. Het filosofische veld van de logica onderzoekt manieren waarop mensen formeel redeneren door middel van argumentatie. Redenering kan worden onderverdeeld in vormen van logisch redeneren (vormen die worden geassocieerd met de strikte betekenis): deductief redeneren, inductief redeneren, abductief redeneren; en andere manieren van redeneren die als informeler worden beschouwd, zoals intuïtief redeneren en verbaal redeneren. Langs deze lijnen wordt vaak een onderscheid gemaakt tussen logisch, discursief redeneren (de juiste reden) en intuïtief redeneren, waarbij het redeneerproces door intuïtie - hoe geldig ook - de neiging kan hebben naar het persoonlijke en het subjectieve ondoorzichtige. In sommige sociale en politieke omstandigheden kunnen logische en intuïtieve manieren van redeneren botsen, terwijl in andere gevallen intuïtie en formele reden worden gezien als complementair in plaats van vijandig. In de wiskunde is intuïtie bijvoorbeeld vaak nodig voor de creatieve processen die nodig zijn om tot een formeel bewijs te komen, misschien wel de moeilijkste van formele redeneringstaken. Redeneren, zoals gewoonte of intuïtie, is een van de manieren waarop het denken van een idee naar een verwant idee komt. Redeneren is bijvoorbeeld de manier waarop rationele individuen zintuiglijke informatie uit hun omgeving begrijpen, of abstracte dichotomieën zoals oorzaak en gevolg, waarheid en valsheid, of ideeën met betrekking tot noties van goed of slecht, conceptualiseren. Redenering, als onderdeel van de besluitvorming van leidinggevenden, wordt ook nauw onderscheiden met het vermogen om zelfbewust te veranderen, in termen van doelen, overtuigingen, attitudes, tradities en instellingen, en daarom met het vermogen tot vrijheid en zelfbeschikking. In tegenstelling tot het gebruik van "reden" als een abstract zelfstandig naamwoord, is een reden een gegeven overweging die gebeurtenissen, fenomenen of gedrag verklaart of rechtvaardigt. Redenen rechtvaardigen beslissingen, redenen ondersteunen verklaringen voor natuurlijke fenomenen; er kunnen redenen worden gegeven om de acties (gedrag) van individuen uit te leggen. Het gebruik van reden of redenering kan ook duidelijker worden omschreven als het verstrekken van goede of de beste redenen. Bijvoorbeeld, bij het evalueren van een morele beslissing, "is moraliteit op zijn minst de poging om gedrag te leiden door reden - dat wil zeggen doen wat de beste redenen zijn om te doen - terwijl we evenveel belang hechten aan de belangen van al diegenen die getroffen zijn door wat men doet. " Psychologen en cognitieve wetenschappers hebben geprobeerd te bestuderen en uit te leggen hoe mensen redeneren, b.v. welke cognitieve en neurale processen betrokken zijn, en hoe culturele factoren de gevolgtrekkingen beïnvloeden die mensen trekken. Het veld van geautomatiseerd redeneren onderzoekt of redeneren computationeel kan worden gemodelleerd. Dierpsychologie onderzoekt de vraag of andere dieren dan mensen kunnen redeneren.
Logica (bijvoeglijk naamwoord)
logisch
Logica (zelfstandig naamwoord)
Een methode van menselijk denken waarbij op een lineaire, stapsgewijze manier wordt nagedacht over hoe een probleem kan worden opgelost. Logica is de basis van veel principes, waaronder de wetenschappelijke methode.
Logica (zelfstandig naamwoord)
De studie van de principes en criteria van geldige conclusies en demonstraties.
Logica (zelfstandig naamwoord)
De wiskundige studie van relaties tussen strikt gedefinieerde concepten en van wiskundig bewijs van verklaringen.
Logica (zelfstandig naamwoord)
Een modeltheoretische semantiek.
Logica (zelfstandig naamwoord)
Elk denksysteem, al dan niet rigoureus en productief, vooral een systeem dat verband houdt met een bepaalde persoon.
"Het is moeilijk om zijn logica uit te werken."
Logica (zelfstandig naamwoord)
Het deel van een systeem (meestal elektronisch) dat de booleaanse logische bewerkingen uitvoert, kort voor logische poorten of logisch circuit.
"Fred ontwerpt de logica voor de nieuwe controller."
Logica (werkwoord)
Om buitensporige of ongepaste toepassing van logica toe te passen.
Logica (werkwoord)
Logisch redeneren toepassen op.
Logica (werkwoord)
Te overwinnen door logisch argument.
Reden (zelfstandig naamwoord)
Een oorzaak:
Reden (zelfstandig naamwoord)
Dat wat iets veroorzaakt: een efficiënte oorzaak, een nabije oorzaak.
"De reden dat deze boom is gevallen, is dat hij was verrot."
Reden (zelfstandig naamwoord)
Een motief voor een actie of een bepaling.
"De reden dat ik de bank beroofde was dat ik het geld nodig had."
"Als je me geen reden geeft om met je mee te gaan, doe ik dat niet."
Reden (zelfstandig naamwoord)
Rationele vermogens, collectief, van conceptie, oordeel, deductie en intuïtie.
"De mensheid moet reden boven alle andere deugden ontwikkelen."
Reden (zelfstandig naamwoord)
Iets redelijks, in overeenstemming met de gedachte; rechtvaardigheid.
Reden (zelfstandig naamwoord)
Verhouding; proportie.
Reden (werkwoord)
Afleiden of tot een conclusie komen door rationeel te zijn
Reden (werkwoord)
Om een proces van deductie of inductie uit te voeren, om te overtuigen of te verwarren; bekvechten.
Reden (werkwoord)
Converseren; om meningen te vergelijken.
Reden (werkwoord)
Om de redenen voor of tegen te regelen en te presenteren; onderzoeken of bespreken met argumenten; om te debatteren of te bespreken.
"Ik heb de reden met mijn vriend beredeneerd."
Reden (werkwoord)
Ter ondersteuning met redenen, als een verzoek.
Reden (werkwoord)
Overtuigen door redeneren of argumenteren.
"iemand redeneren tot een overtuiging; iemand redeneren uit zijn plan"
Reden (werkwoord)
Om redenen te motiveren.
"een passie beredeneren"
Reden (werkwoord)
Te vinden door logisch proces; uit te leggen of te rechtvaardigen door reden of argument.
"om de oorzaken van de bibliotheken van de maan te beredeneren"
Logica (zelfstandig naamwoord)
De wetenschap of kunst van exact redeneren, of van puur en formeel denken, of van de wetten volgens welke de processen van puur denken moeten worden uitgevoerd; de wetenschap van de vorming en toepassing van algemene begrippen; de wetenschap van generalisatie, oordeel, classificatie, redenering en systematische ordening; de wetenschap van correct redeneren.
Logica (zelfstandig naamwoord)
Een verhandeling over logica; zoals Mills Logic.
Logica (zelfstandig naamwoord)
juiste redenering; zoals, ik kan geen enkele logica in zijn argument zien; ook, gezond oordeel; want de logica van overgave was onbetwistbaar.
Logica (zelfstandig naamwoord)
Het redeneerpad dat in een specifiek argument wordt gebruikt; zoals, zijn logica was onweerlegbaar.
Logica (zelfstandig naamwoord)
Een functie van een elektrisch circuit (een poort genoemd) dat bepaalde elementaire binaire logische bewerkingen op elektrische signalen nabootst, zoals EN, OF of NIET; als een logisch circuit; de rekenkundige en logische eenheid.
Reden (zelfstandig naamwoord)
Een gedachte of een overweging aangeboden ter ondersteuning van een bepaling of een mening; een rechtvaardige grond voor een conclusie of een actie; datgene wat wordt aangeboden of geaccepteerd als uitleg; de efficiënte oorzaak van een gebeurtenis of een fenomeen; een motief voor een actie of een bepaling; bewijs, min of meer beslissend, voor een mening of een conclusie; beginsel; efficiënte oorzaak; laatste oorzaak; redenering.
Reden (zelfstandig naamwoord)
Het vermogen of vermogen van de menselijke geest waardoor deze wordt onderscheiden van de intelligentie van de inferieure dieren; het hogere als onderscheiden van de lagere cognitieve vermogens, gevoel, verbeelding en geheugen, en in tegenstelling tot de gevoelens en verlangens. Rede omvat conceptie, oordeel, redenering en de intuïtieve faculteit. In het bijzonder is het het intuïtieve vermogen, of het vermogen van de eerste waarheden, onderscheiden van het begrip, dat het discursieve of ratiocinatieve vermogen wordt genoemd.
Reden (zelfstandig naamwoord)
Behoorlijke oefening van de redeneerfaculteit; overeenstemming met, of datgene wat overeenstemt met en bekrachtigd door, de geest die correct werd uitgeoefend; juist intellectueel oordeel; duidelijke en eerlijke conclusies van ware principes; datgene wat wordt gedicteerd of ondersteund door het gezond verstand van de mensheid; juist gedrag; Rechtsaf; fatsoen; rechtvaardigheid.
Reden (zelfstandig naamwoord)
Verhouding; proportie.
Reden (werkwoord)
Het rationele vermogen uitoefenen; conclusies afleiden uit gebouwen; om het proces van deductie of inductie uit te voeren; ratiocineren; conclusies trekken door een systematische vergelijking van feiten.
Reden (werkwoord)
Vandaar: een proces van deductie of inductie voortzetten om te overtuigen of te confronteren; om stellingen en de gevolgtrekkingen te formuleren en uiteen te zetten; bekvechten.
Reden (werkwoord)
Converseren; om meningen te vergelijken.
Reden
Om de redenen voor of tegen te regelen en te presenteren; onderzoeken of bespreken met argumenten; debatteren of discussiëren; want ik heb de reden met mijn vriend beredeneerd.
Reden
Ter ondersteuning met redenen, als een verzoek.
Reden
Overtuigen door redeneren of argumenteren; zoals, om iemand tot een overtuiging te redeneren; om iemand uit zijn plan te redeneren.
Reden
Om te overwinnen of te overwinnen door verslavende redenen; - met dons; zoals, om een passie te redeneren.
Reden
Te vinden door logische processen; uit te leggen of te rechtvaardigen door reden of argument; - meestal zonder; zoals, om de oorzaken van de bibliotheken van de maan te beredeneren.
Logica (zelfstandig naamwoord)
de tak van filosofie die inferentie analyseert
Logica (zelfstandig naamwoord)
gemotiveerd en redelijk oordeel;
"het maakte een bepaald soort logica"
Logica (zelfstandig naamwoord)
de principes die redeneren binnen een bepaald veld of situatie leiden;
"economische logica vereist het"
"door de logica van oorlog"
Logica (zelfstandig naamwoord)
een redeneersysteem
Reden (zelfstandig naamwoord)
een rationeel motief voor een overtuiging of actie;
"de reden dat de oorlog werd verklaard"
"de redenen voor hun verklaring"
Reden (zelfstandig naamwoord)
een verklaring van de oorzaak van een bepaald fenomeen;
"de reden dat een stabiele toestand nooit werd bereikt, was dat de tegendruk te langzaam opbouwde"
Reden (zelfstandig naamwoord)
het vermogen tot rationeel denken of afleiden of onderscheiden;
"ons wordt verteld dat de mens begiftigd is met rede en in staat is om goed van kwaad te onderscheiden"
Reden (zelfstandig naamwoord)
de staat van gezond verstand en gezond oordeel;
"zijn rationaliteit is mogelijk aangetast"
"hij moest minder vertrouwen op de rede dan op het opwekken van hun emoties"
Reden (zelfstandig naamwoord)
een rechtvaardiging voor iets dat bestaat of gebeurt;
"hij had geen reden om te klagen"
"ze hadden goede reden om zich te verheugen"
Reden (zelfstandig naamwoord)
een feit dat logisch een premisse of conclusie rechtvaardigt;
"er is reden om te geloven dat hij liegt"
Reden (werkwoord)
beslissen door redeneren; een conclusie trekken of tot een conclusie komen;
"We redeneerden dat het goedkoper was om te huren dan om een huis te kopen"
Reden (werkwoord)
huidige redenen en argumenten
Reden (werkwoord)
denk logisch;
"De kinderen moeten leren redeneren"
