Inhoud

• Beroemd (bijvoeglijk naamwoord)

  
  

  Bekend.

• Beroemd (bijvoeglijk naamwoord)

  In de publieke opinie.

  "Sommige mensen zijn alleen beroemd in hun stad."

• Beroemd (werkwoord)

  Beroemd maken; bekendheid te geven.

• Berucht (bijvoeglijk naamwoord)

  Een slechte reputatie hebben, berucht; notoir slecht, onaangenaam of slecht; algemeen bekend, vooral voor iets slechts.

  "Hij was een beruchte verrader."

  "Hij was een beruchte perjurer."

• Berucht (bijvoeglijk naamwoord)

  Schande veroorzaken; schandalig.

  "Deze beruchte daad tast alle betrokkenen aan."

• Berucht (bijvoeglijk naamwoord)

  Onderworpen aan een gerechtelijke straf die de beruchte persoon bepaalde rechten beroofde; dit omvatte een verbod om een ​​openbaar ambt te bekleden, de franchise uit te oefenen, een publiek pensioen te ontvangen, in een jury te zitten of een getuigenis af te leggen voor een rechtbank.

  
  

• Beroemd (bijvoeglijk naamwoord)

  Gevierd in roem of openbaar verslag; bekend; mach had het over; onderscheiden in verhaal; - gebruikt in goede of slechte zin, voornamelijk de eerste; vaak gevolgd door voor; als, beroemd om eruditie, voor welsprekendheid, voor militaire vaardigheden; een beroemde piraat.

• Berucht (bijvoeglijk naamwoord)

  Van zeer slecht rapport; een slechte reputatie hebben; verafschuwd; schuldig aan iets dat blootstelt aan schande; baseren; notoir gemeen; verfoeilijke; als een beruchte verrader; een beruchte perjurer.

• Berucht (bijvoeglijk naamwoord)

  Veroorzaken of produceren van schande; verafschuwing verdienen; schandalig tot in de laatste graad; als een beruchte daad; beruchte ondeugden; beruchte corruptie.

• Berucht (bijvoeglijk naamwoord)

  Gemerkt met schande door veroordeling van een misdrijf; omdat, volgens common law, een berucht persoon geen getuige kan zijn.

  
  

• Berucht (bijvoeglijk naamwoord)

  Het hebben van een slechte naam als de plaats waar een afschuwelijke misdaad is gepleegd, of als geassocieerd met iets verfoeilijks; vandaar pech; gevaarlijk; gevaarlijk.

• Beroemd (bijvoeglijk naamwoord)

  algemeen bekend en gewaardeerd;

  "een beroemde acteur"

  "een gevierde muzikant"

  "een beroemde wetenschapper"

  "een illustere rechter"

  "een opmerkelijke historicus"

  "een gerenommeerde schilder"

• Berucht (bijvoeglijk naamwoord)

  een buitengewoon slechte reputatie hebben;

  "een beruchte gangster"

  "het haasbiefstuk was berucht om ondeugd"