Inhoud

• Geweten

  
  

  Geweten is een cognitief proces dat emotie en rationele associaties oproept op basis van de morele filosofie of het waardensysteem van individuen. Geweten staat in contrast met opgewekte emotie of gedachte als gevolg van associaties op basis van onmiddellijke zintuiglijke waarnemingen en reflexieve reacties, zoals in sympathische reacties van het centrale zenuwstelsel. In algemene bewoordingen wordt geweten vaak beschreven als leidend tot gevoelens van spijt wanneer iemand een daad pleegt die in strijd is met zijn morele waarden. De morele waarden van individuen en hun dissonantie met familiale, sociale, culturele en historische interpretaties van morele filosofie worden in beschouwing genomen bij het onderzoek naar culturele relativiteitstheorie zowel in de praktijk als in de studie van de psychologie. De mate waarin het geweten het morele oordeel vóór een handeling informeert en of dergelijke morele oordelen op de rede berusten of moeten zijn, heeft in de moderne geschiedenis aanleiding gegeven tot discussie tussen theorieën van de moderne westerse filosofie naast de theorieën van de romantiek en andere reactionaire bewegingen na de einde van de middeleeuwen. Religieuze gewetensvisies zien het meestal als gekoppeld aan een moraliteit die inherent is aan alle mensen, aan een heilzaam universum en / of aan goddelijkheid. De diverse ritualistische, mythische, leerstellige, wettelijke, institutionele en materiële kenmerken van religie hoeven niet noodzakelijkerwijs samen te hangen met ervaringsgerichte, emotionele, spirituele of contemplatieve overwegingen over de oorsprong en werking van het geweten. Algemene seculiere of wetenschappelijke opvattingen beschouwen de gewetenscapaciteit waarschijnlijk als genetisch bepaald, met het onderwerp waarschijnlijk geleerd of verbeeld als onderdeel van een cultuur. Veelgebruikte metaforen voor geweten omvatten de "stem in", het "innerlijke licht", of zelfs Socrates-afhankelijkheid over wat de Grieken zijn "daimōnic-teken" noemden, een afwerende (ἀποτρεπτικός apotreptikos) innerlijke stem hoorde alleen toen hij op het punt stond een fout te maken. Geweten, zoals hieronder in detail wordt beschreven, is een begrip in nationaal en internationaal recht, wordt steeds meer opgevat als van toepassing op de wereld als geheel, heeft talloze opmerkelijke daden voor het algemeen belang gemotiveerd en is het onderwerp geweest van vele prominente voorbeelden van literatuur , muziek en film.

  
  

• Conscience (zelfstandig naamwoord)

  Het morele gevoel van goed en kwaad, vooral omdat het iemands eigen gedrag beïnvloedt.

  "Je geweten is je hoogste autoriteit."

• Conscience (zelfstandig naamwoord)

  Een personificatie van het morele gevoel van goed en kwaad, meestal in de vorm van een persoon, een wezen of slechts een stem die morele lessen en adviezen geeft.

• Conscience (zelfstandig naamwoord)

  Bewustzijn; denken; bewustzijn, vooral zelfbewustzijn.

• Compunction (zelfstandig naamwoord)

  Een gewetensprik of een gevoel van spijt, vooral een die licht of vluchtig is.

• Conscience (zelfstandig naamwoord)

  een moreel gevoel van goed en kwaad van personen, gezien als een leidraad voor iemands gedrag

  "hij had een schuldig geweten over zijn verlangens"

  "Ben leed een geweten"

• Compunction (zelfstandig naamwoord)

  
  

  een gevoel van schuld of morele scruple die het doen van iets ergs voorkomt of volgt

  "ze gebruikten hun tanks zonder wraak"

• Conscience (zelfstandig naamwoord)

  Kennis van eigen gedachten of acties; bewustzijn.

• Conscience (zelfstandig naamwoord)

  Het vermogen, de macht of het innerlijke principe dat beslist over het karakter van iemands eigen acties, doeleinden en genegenheden, waarschuwend voor en veroordelend wat verkeerd is, en goedkeurend en aansporend voor wat juist is; het morele vermogen dat oordeel velt over zichzelf; het morele gevoel.

• Conscience (zelfstandig naamwoord)

  De schatting of gewetensbepaling; overtuiging of recht of plicht.

• Conscience (zelfstandig naamwoord)

  Tederheid van gevoel; jammer.

• Compunction (zelfstandig naamwoord)

  Een prik; stimulatie.

• Compunction (zelfstandig naamwoord)

  Een pluk van hart; aangrijpend verdriet voortkomend uit een schuldgevoel of het bewustzijn pijn te veroorzaken; de steek van het geweten.

• Conscience (zelfstandig naamwoord)

  motivatie die logisch voortkomt uit ethische of morele principes die de gedachten en acties van een persoon beheersen

• Conscience (zelfstandig naamwoord)

  conformiteit met het eigen gevoel van juist gedrag;

  "een onwankelbaar persoon"

• Conscience (zelfstandig naamwoord)

  een gevoel van schaamte als je iets immoreels doet;

  "hij heeft geen geweten over zijn wreedheid"

• Compunction (zelfstandig naamwoord)

  een gevoel van diepe spijt (meestal voor sommigen)