Inhoud

Het belangrijkste verschil tussen Stomata en Spiracle is dat de Huidmondjes maken deel uit van een plant en Spirakel is een opening op het oppervlak van sommige dieren.

• huidmondjes

  In de plantkunde is een stoma (meervoud "stomata"), ook een stomate genoemd (meervoud "stomates") (uit het Grieks στόμα, "mouth"), een porie, gevonden in de epidermis van bladeren, stengels en andere organen, die vergemakkelijkt gasuitwisseling. De porie wordt begrensd door een paar gespecialiseerde parenchymcellen bekend als bewakingscellen die verantwoordelijk zijn voor het regelen van de grootte van de huidmondjes. De term wordt meestal collectief gebruikt om te verwijzen naar het gehele stomatale complex, bestaande uit de gepaarde bewakingscellen en de porie zelf, waarnaar wordt verwezen als de stomatale opening. Lucht komt de plant binnen via deze openingen door gasdiffusie en bevat koolstofdioxide en zuurstof, die respectievelijk worden gebruikt bij fotosynthese en ademhaling. Zuurstof geproduceerd als een bijproduct van fotosynthese diffundeert naar de atmosfeer door dezelfde openingen. Ook diffundeert waterdamp door de huidmondjes in de atmosfeer in een proces dat transpiratie wordt genoemd. Huidmondjes zijn aanwezig in de sporofytgeneratie van alle landplantgroepen behalve levermos. In vaatplanten varieert het aantal, de grootte en de verdeling van huidmondjes sterk. Dicotyledons hebben meestal meer huidmondjes op het onderste oppervlak van de bladeren dan het bovenste oppervlak. Monocotyledons zoals ui, haver en maïs kunnen ongeveer hetzelfde aantal huidmondjes hebben op beide bladoppervlakken. In planten met drijvende bladeren kunnen huidmondjes alleen worden gevonden op de bovenste opperhuid en kunnen ondergedompelde bladeren de huidmondjes helemaal missen. De meeste boomsoorten hebben alleen huidmondjes op het onderste bladoppervlak. Bladeren met huidmondjes op zowel het bovenste als het onderste blad worden amfistomateuze bladeren genoemd; bladeren met huidmondjes alleen op het onderoppervlak zijn hypostomatisch en bladeren met huidmondjes alleen op het bovenoppervlak zijn epistomaat of hyperstomatisch. Grootte varieert tussen soorten, met end-to-end lengtes variërend van 10 tot 80 µm en breedte variërend van enkele tot 50 µm.

  
  

• Luchtgat

  Spiracles () zijn openingen op het oppervlak van sommige dieren, die meestal leiden tot ademhalingssystemen.

• Spiracle (zelfstandig naamwoord)

  Een porie of opening die wordt gebruikt (vooral door spinnen en sommige vissen) om te ademen.

• Spiracle (zelfstandig naamwoord)

  Het blaasgat van een walvis, dolfijn of andere soortgelijke soort.

• Spiracle (zelfstandig naamwoord)

  Elke kleine opening of opening voor lucht of andere vloeistof.

• Spiracle (zelfstandig naamwoord)

  een externe ademhalingsopening, in het bijzonder elk van een aantal poriën op het lichaam van een insect, of elk van een paar restkieuwspleten achter het oog van een kraakbeenvis.

• Spiracle (zelfstandig naamwoord)

  Het neusgat, of een van de neusgaten, van walvissen, bruinvissen en aanverwante dieren.

• Spiracle (zelfstandig naamwoord)

  Een van de externe openingen die communiceren met de luchtslangen of tracheæ van insecten, myriapoden en spinachtigen. Ze zijn variabel in aantal en bevinden zich meestal aan de zijkanten van de thorax en de buik, een paar tot een segment. Deze openingen zijn meestal elliptisch en kunnen worden gesloten. Zie Illust. onder Coleoptera.

  
  

• Spiracle (zelfstandig naamwoord)

  Elke kleine opening of opening voor lucht of andere vloeistof.

• Spiracle (zelfstandig naamwoord)

  een ademhalingsopening