Inhoud

• spectroscopie

  
  

  Spectroscopie is de studie van de interactie tussen materie en elektromagnetische straling. Historisch gezien is spectroscopie ontstaan ​​door de studie van zichtbaar licht dat is gedispergeerd volgens zijn golflengte, door een prisma. Later werd het concept sterk uitgebreid met elke interactie met stralingsenergie als functie van de golflengte of frequentie. Spectroscopische gegevens worden vaak weergegeven door een emissiespectrum, een grafiek van de gewenste reactie als functie van de golflengte of frequentie.

• spectrofotometrie

  In de chemie is spectrofotometrie de kwantitatieve meting van de reflectie- of transmissie-eigenschappen van een materiaal als functie van de golflengte. Het is specifieker dan de algemene term elektromagnetische spectroscopie in die zin dat spectrofotometrie betrekking heeft op zichtbaar licht, bijna-ultraviolet en bijna-infrarood, maar heeft geen betrekking op tijdopgeloste spectroscopische technieken. Spectrofotometrie is een hulpmiddel dat afhankelijk is van de kwantitatieve analyse van moleculen, afhankelijk van hoeveel licht wordt geabsorbeerd door gekleurde verbindingen. Spectrofotometrie maakt gebruik van fotometers, ook wel spectrofotometers genoemd, die de intensiteit van lichtstralen kunnen meten als functie van de kleur (golflengte). Belangrijke kenmerken van spectrofotometers zijn spectrale bandbreedte (het bereik van kleuren dat het door het testmonster kan overbrengen), het percentage monsteroverdracht, het logaritmische bereik van monsterabsorptie en soms een percentage reflectiemeting. Een spectrofotometer wordt gewoonlijk gebruikt voor het meten van de doorlaatbaarheid of reflectie van oplossingen, transparante of ondoorzichtige vaste stoffen, zoals gepolijst glas of gassen. Hoewel veel biochemicaliën gekleurd zijn, zoals in, absorberen ze zichtbaar licht en kunnen daarom worden gemeten door colorimetrische procedures, zelfs kleurloze biochemicaliën kunnen vaak worden omgezet in gekleurde verbindingen die geschikt zijn voor chromogene kleurvormende reacties om verbindingen te produceren die geschikt zijn voor colorimetrische analyse. Ze kunnen echter ook worden ontworpen om de diffusiviteit te meten op elk van de vermelde lichtbereiken die gewoonlijk ongeveer 200 nm - 2500 nm bestrijken met behulp van verschillende bedieningselementen en kalibraties. Binnen deze lichtbereiken zijn kalibraties op de machine nodig met behulp van normen die in type variëren, afhankelijk van de golflengte van de fotometrische bepaling. Een voorbeeld van een experiment waarin spectrofotometrie wordt gebruikt, is de bepaling van de evenwichtsconstante van een oplossing. Een bepaalde chemische reactie in een oplossing kan in een voorwaartse en omgekeerde richting optreden, waarbij reactanten producten vormen en producten uiteenvallen in reactanten. Op een gegeven moment zal deze chemische reactie een evenwichtspunt bereiken dat een evenwichtspunt wordt genoemd. Om de respectieve concentraties van reactanten en producten op dit punt te bepalen, kan de lichttransmissie van de oplossing worden getest met behulp van spectrofotometrie. De hoeveelheid licht die door de oplossing passeert, is indicatief voor de concentratie van bepaalde chemicaliën die geen licht doorlaten. De absorptie van licht is te wijten aan de interactie van licht met de elektronische en vibratiemodi van moleculen. Elk type molecuul heeft een individuele set energieniveaus geassocieerd met de samenstelling van zijn chemische bindingen en kernen, en zal dus licht van specifieke golflengten of energieën absorberen, wat resulteert in unieke spectrale eigenschappen. Dit is gebaseerd op zijn specifieke en verschillende make-up. Het gebruik van spectrofotometers omvat verschillende wetenschappelijke gebieden, zoals natuurkunde, materiaalkunde, chemie, biochemie en moleculaire biologie. Ze worden veel gebruikt in vele industrieën, waaronder halfgeleiders, laser- en optische productie, en forensisch onderzoek, evenals in laboratoria voor de studie van chemische stoffen. Spectrofotometrie wordt vaak gebruikt bij metingen van enzymactiviteiten, bepalingen van eiwitconcentraties, bepalingen van enzymatische kinetische constanten en metingen van ligandbindingsreacties. Uiteindelijk is een spectrofotometer in staat om, afhankelijk van de controle of kalibratie, te bepalen welke stoffen aanwezig zijn in een doel en precies hoeveel via berekeningen van waargenomen golflengten. In de astronomie verwijst de term spectrofotometrie naar de meting van het spectrum van een hemellichaam waarbij de fluxschaal van het spectrum wordt gekalibreerd als een functie van de golflengte, meestal door vergelijking met een observatie van een spectrofotometrische standaardster, en gecorrigeerd voor de absorptie van licht door de aardatmosfeer.

  
  

• Spectroscopie (zelfstandig naamwoord)

  De spectra.

• Spectroscopie (zelfstandig naamwoord)

  Het gebruik van spectrometers bij chemische analyse.

• Spectrofotometrie (zelfstandig naamwoord)

  de kwantitatieve analyse van elektromagnetische spectra met behulp van een spectrofotometer; vooral om de structuur of hoeveelheid van een stof te bepalen

• Spectroscopie (zelfstandig naamwoord)

  de kunst en wetenschap die zich bezighouden met het gebruik van een spectroscoop en de productie en analyse van spectra; de actie van het gebruik van een spectroscoop.

• Spectrofotometrie (zelfstandig naamwoord)

  De kunst van het fotometrisch vergelijken van de helderheid van twee spectra, golflengte bij golflengte; het gebruik van de spectrofotometer.

• Spectrofotometrie (zelfstandig naamwoord)

  de techniek of het proces van het meten van de mate van absorptie van licht op verschillende golflengten door een chemische stof, met behulp van een spectrometer of spectrofotometer. Het is een techniek voor chemische analyse.

  
  

• Spectroscopie (zelfstandig naamwoord)

  het gebruik van spectroscopen om spectra te analyseren