Inhoud

• Psycholinguïstiek

  
  

  Psycholinguïstiek of taalpsychologie is de studie van de samenhang tussen taalfactoren en psychologische aspecten. Het veld houdt zich bezig met psychologische en neurobiologische factoren waarmee mensen taal kunnen verwerven, gebruiken, begrijpen en produceren. De discipline houdt zich voornamelijk bezig met de mechanismen waarin talen worden verwerkt en weergegeven in de hersenen. Modern onderzoek maakt gebruik van biologie, neurowetenschappen, cognitieve wetenschappen, taalkunde en informatiewetenschappen om te bestuderen hoe de hersenen taal verwerken, en minder de bekende processen van sociale wetenschappen, menselijke ontwikkeling, communicatie theorieën en baby ontwikkeling, onder anderen. Er zijn een aantal subdisciplines met niet-invasieve technieken voor het bestuderen van de neurologische werking van de hersenen; neurolinguïstiek is bijvoorbeeld een vakgebied geworden. Initiële uitstapjes naar psycholinguïstiek werden gevonden op filosofisch en educatief gebied, voornamelijk vanwege hun locatie in andere afdelingen dan toegepaste wetenschappen (bijvoorbeeld samenhangende gegevens over hoe het menselijk brein functioneerde). Psycholinguïstiek heeft wortels in opleiding en filosofie en omvat de "cognitieve processen" die het mogelijk maken om een ​​grammaticale en zinvolle zin te genereren uit vocabulaire en grammaticale structuren, evenals de processen die het mogelijk maken om uitingen, woorden, enz. Te begrijpen. Ontwikkelingspsycholinguïstiek bestudeert het vermogen van kinderen om taal te leren.

  
  

• Neurolinguistics

  Neurolinguïstiek is de studie van de neurale mechanismen in het menselijk brein die het begrip, de productie en de verwerving van taal regelen. Als een interdisciplinair veld haalt neurolinguïstiek methoden en theorieën uit velden zoals neurowetenschappen, taalkunde, cognitieve wetenschappen, communicatiestoornissen en neuropsychologie. Onderzoekers voelen zich aangetrokken tot het veld vanuit verschillende achtergronden, met een verscheidenheid aan experimentele technieken en zeer uiteenlopende theoretische perspectieven. Veel werk in neurolinguïstiek wordt geïnformeerd door modellen in psycholinguïstiek en theoretische taalkunde, en is gericht op het onderzoeken hoe de hersenen de processen kunnen implementeren die theoretische en psycholinguïstiek voorstellen die nodig zijn bij het produceren en begrijpen van taal. Neurolinguïsten bestuderen de fysiologische mechanismen waarmee de hersenen informatie met betrekking tot taal verwerken en evalueren taalkundige en psycholinguïstische theorieën, met behulp van afasiologie, hersenbeeldvorming, elektrofysiologie en computermodellering.

  
  

• Psycholinguïstiek (zelfstandig naamwoord)

  De studie van het begrip en de productie van taal in zijn gesproken, geschreven en ondertekende vormen.

• Neurolinguïstiek (zelfstandig naamwoord)

  Wetenschap die zich bezighoudt met de mechanismen van het menselijk brein die ten grondslag liggen aan het bevattingsvermogen, de productie en de abstracte kennis van taal, of dit nu wordt gesproken, ondertekend of geschreven.

• Psycholinguïstiek (zelfstandig naamwoord)

  de studie van de relaties tussen taalgedrag en psychologische processen, inclusief het proces van taalverwerving.

• Neurolinguïstiek (zelfstandig naamwoord)

  de tak van de taalkunde die zich bezighoudt met de relatie tussen taal en de structuur en werking van de hersenen.

• Psycholinguïstiek (zelfstandig naamwoord)

  de tak van de cognitieve psychologie die de psychologische basis van taalvaardigheid en prestaties bestudeert

• Neurolinguïstiek (zelfstandig naamwoord)

  de tak van de taalkunde die de relatie bestudeert tussen taal en de structuur en functie van het zenuwstelsel