Inhoud
- Grootste verschil
- Prokaryotisch DNA versus eukaryotisch DNA
- Vergelijkingstabel
- Wat is Prokaryotisch DNA?
- Wat is eukaryotisch DNA?
- Belangrijkste verschillen
Grootste verschil
Prokaryotisch DNA zou geen enkele celkern hebben tijdens de ontwikkeling van de cel, en het DNA is vervolgens niet geschikt als een chromosoom. Eukaryotisch DNA heeft een nauwkeurige celkern gedurende de hele ontwikkeling van de cel en het DNA is vervolgens op de juiste wijze georganiseerd als een chromosoom.
Prokaryotisch DNA versus eukaryotisch DNA
DNA staat voor "deoxyribonucleïnezuur". Het is een van de belangrijkste nucleïnezuren in cellen. DNA wordt gedefinieerd als een materiaal dat aanwezig is in bijna alle levende organismen, dat genetische informatie bevat. Het is een zichzelf replicerend materiaal, dus het synthetiseert zichzelf voortdurend. Er zijn twee soorten cellen, waarmee dieren prokaryoten en eukaryoten worden genoemd. DNA van prokaryotische cellen en eukaryotische cellen verschillen op veel manieren van elkaar.DNA aanwezig in prokaryoten mist een goede kern in de cel en is niet goed georganiseerd. In de chromosomen van de cel. Prokaryotisch chromosoom is cirkelvormig en ze liggen in het gebied van de cel dat nucleotide wordt genoemd, terwijl DNA dat aanwezig is in eukaryoten een juiste kern heeft in een cel met begrensd nucleair membraan en dit DNA is perfect georganiseerd in de chromosomen van de cel.
Vergelijkingstabel
| Basis | Prokaryotisch DNA | Eukaryotisch DNA |
| Definitie | Geen kern, vervolgens bestaat er geen structurele soortvorming. | Volledige kern, vervolgens bestaat er een nauwkeurige ontwikkeling en soort. |
| Inhoud | Inhoud binnenin blijft veel minder en ligt meestal onder de nulstreep van 1 pg. | De hoeveelheid DNA door het hele eukaryote DNA blijft beter dan de andere processen en op regelmatige basis hoger dan nul. 1 pg. |
| Plaats | Ligt altijd met geen beperkingen in het cytoplasma | blijft regelmatig door de kern van het systeem en bekleed met het cytoplasma. |
Wat is Prokaryotisch DNA?
DNA-verandering tussen prokaryotische cellen vindt plaats in micro-organismen en archaea, hoewel het voornamelijk in microscopische organismen is overwogen. In microscopische organismen vindt de gebruikelijke swap plaats via drie procedures. Dit zijn een bacterie en een infectie tussengekomen transductie, plasmide-intercedeerde conjugatie en frequente verandering. Transductie van bacteriële omstandigheden door bacteriofaag lijkt infectieuze deeltjes te weerspiegelen, in plaats van een aanpassing van de gastheermicroben. De verandering van bacterieel DNA ligt onder de toediening van de eigenschappen van de bacteriofaag versus bacteriële omstandigheden. Een prokaryotisch chromosoom is schuin en leeft in de nucleoïde. Het soort eiwitten dat in prokaryotische chromosomen stroomt, meestal bekend als de nucleoïde-gerelateerde eiwitten, varieert van de histon-eiwitten die in eukaryotische chromosomen opkomen en de prokaryotische chromosomen vormen. Prokaryoten hebben meestal slechts een eerste chromosoom, hoewel het een replica ervan kan hebben. Deze cellen hebben zelfs DNA-gebouwen die vaak plasmiden worden genoemd. De hoeveelheid nucleotide in het prokaryotische chromosoom varieert van 160.000 tot 12,2 miljoen, afhankelijk van het soort soort. Natuurlijk voorkomend micro-organisme heeft ook een taak te spelen en heeft verschillende vormen die helpen met de excellentie, zoals cocci, bacillen en anderen.
Wat is eukaryotisch DNA?
Eukaryote DNA-replicatie is een geconserveerd verloop dat de DNA-replicatie beperkt tot gemakkelijk zo snel als per celcyclus. Eukaryote DNA-replicatie van chromosomaal DNA is belangrijk voor de duplicatie van een cel en is essentieel voor de hulp van het eukaryote genoom. Individuele eukaryotische chromosomen bundelen huidige dikke persing, omheind in huis binnen een atoomfilm en zijn direct in plaats van mollige gebouwen. Eukaryoten hebben vaak talloze soorten chromosomen met slechts een paar basisitems. Heb voor de gelegenheid 23 items chromosomen voor elke man en vrouw die in totaal 2,9 miljard basiswedstrijden bevatten. Eukaryotische DNA-replicatie wordt ingesteld door een volledig compleet ander begin van replicatie, bolvormige 100 basisitems voor elke seconde. In prokaryoten zijn slechts twee eiwitten nodig om met replicatie te beginnen, hoewel eukaryoten profiteren van gebouwen die bestaan uit volledig volledig verschillende eiwitsubeenheden. DNA-replicatie vindt plaats in omgekeerde koppen tussen de twee nieuwe strengen op de replicatievork, maar alle DNA-polymerasen brengen DNA samen in de 5 ′ tot 3 ′ cursus voor de niet al te lange weg ingebouwde streng. Het heeft een nauwkeurige ontwikkeling en heeft vervolgens veel keuzes die extra begrip en werking hebben dan de andere processen die hetzelfde mechanisme hebben.
Belangrijkste verschillen
- De hoeveelheid materiaalmateriaal met DNA-inhoud door het hele Prokaryotische DNA blijft lager dan het andere verloop van en meestal onder de nul. 1 pg-markering. Aan de andere kant blijft de hoeveelheid DNA door het hele eukaryote DNA beter dan de andere processen en op regelmatige basis hoger dan nul. 1 pg.
- Het Prokaryotische DNA ligt op regelmatige basis zonder enige beperkingen in het cytoplasma, maar het Eukaryotische DNA moet op regelmatige basis door de kern van het systeem blijven en bekleed zijn met het cytoplasma.
- Het type Prokaryotisch DNA is vaak bolvormig, en vervolgens hebben de organellen op een regelmatige basis hetzelfde uiterlijk. Aan de andere kant is het soort Eukaryotisch DNA lineair, en vervolgens kan het type organellen variëren van bolvormig tot lineair.
- De gebieden waar geen trein plaatsvindt, zijn overvloedig te vinden in het Eukaryotische DNA. Aan de andere kant zouden dergelijke gebieden niet door het hele Prokaryotische DNA bestaan.
