Inhoud

Het belangrijkste verschil tussen Polynucleotide en Nucleotide is dat de Polynucleotide is een biopolymeermolecuul dat bestaat uit nucleotide-monomeren en Nucleotide is een biologisch molecuul dat de bouwstenen vormt van nucleïnezuren.

• polynucleotide

  Een polynucleotide molecuul is een biopolymeer samengesteld uit 13 of meer nucleotide monomeren covalent gebonden in een keten. DNA (deoxyribonucleïnezuur) en RNA (ribonucleïnezuur) zijn voorbeelden van polynucleotiden met een duidelijke biologische functie. Het voorvoegsel poly komt uit de oude Griekse πολυς (polys, veel). DNA bestaat uit twee ketens van polynucleotiden, met elke keten in de vorm van een spiraalvormige spiraal.

• nucleotide

  Nucleotiden zijn organische moleculen die dienen als de monomeereenheden voor het vormen van de nucleïnezuurpolymeren deoxyribonucleïnezuur (DNA) en ribonucleïnezuur (RNA), die beide essentiële biomoleculen zijn in alle levensvormen op aarde. Nucleotiden zijn de bouwstenen van nucleïnezuren; ze zijn samengesteld uit drie subeenheidmoleculen: een stikstofbase (ook bekend als nucleobase), een suiker met vijf koolstofatomen (ribose of deoxyribose) en ten minste één fosfaatgroep. Een nucleoside is een stikstofbase en een suiker met 5 koolstofatomen. Aldus levert een nucleoside plus een fosfaatgroep een nucleotide op. Nucleotiden spelen ook een centrale rol in het metabolisme op een fundamenteel, cellulair niveau. Ze dragen pakketten met chemische energie - in de vorm van de nucleoside trifosfaten Adenosine trifosfaat (ATP), Guanosine trifosfaat (GTP), Cytidine trifosfaat (CTP) en Uridine trifosfaat (UTP) - door de cel naar de vele cellulaire functies die energie vereisen, die omvatten: het synthetiseren van aminozuren, eiwitten en celmembranen en delen, het verplaatsen van de cel en het verplaatsen van celdelen (zowel intern als intercellulair), het verdelen van de cel, enz. Bovendien nemen nucleotiden deel aan celsignalering (cyclisch guanosinemonofosfaat of cGMP en cyclisch adenosinemonofosfaat of cAMP), en zijn opgenomen in belangrijke co-factoren van enzymatische reacties (bijvoorbeeld co-enzym A, FAD, FMN, NAD en NADP +). In experimentele biochemie kunnen nucleotiden radioactief worden gelabeld met radionucliden om radionucleotiden op te leveren.

  
  

• Polynucleotide (zelfstandig naamwoord)

  Een polymeer macromolecuul dat is samengesteld uit vele nucleotiden; voorbeelden omvatten DNA en RNA

• Nucleotide (zelfstandig naamwoord)

  Het monomeer dat DNA- of RNA-biopolymeermoleculen vormt. Elk nucleotide bestaat uit een stikstofhoudende heterocyclische base (of nucleobase), die ofwel een purine met dubbele ring of een pyrimidine met enkele ring kan zijn; een vijf-koolstof pentose suiker (deoxyribose in DNA of ribose in RNA); en een fosfaatgroep.

• Polynucleotide (zelfstandig naamwoord)

  een lineair polymeer waarvan het molecuul is samengesteld uit vele nucleotide-eenheden, die een gedeelte van een nucleïnezuurmolecuul vormen.

• Nucleotide (zelfstandig naamwoord)

  een verbinding bestaande uit een nucleoside gekoppeld aan een fosfaatgroep. Nucleotiden vormen de fundamentele structurele eenheid van nucleïnezuren zoals DNA.

  
  

• Nucleotide (zelfstandig naamwoord)

  een fosfaatester van een nucleoside; een van de monomere componenten van DNA of RNA.

• Nucleotide (zelfstandig naamwoord)

  een fosforzuurester van een nucleoside; de fundamentele structurele eenheid van nucleïnezuren (DNA of RNA)