Inhoud

• Fenomenen

  
  

  Een fenomeen (Grieks: φαινόμενον, phainómenon, van het werkwoord phainein, laten zien, glanzen, verschijnen, zich manifesteren of zich manifesteren, meervoudsfenomenen) is iets dat zich manifesteert. Verschijnselen worden vaak, maar niet altijd, begrepen als "dingen die verschijnen" of "ervaringen" voor een bewust wezen, of in principe misschien zo zijn. De term kwam in zijn moderne filosofische gebruik door Immanuel Kant, die het contrasteerde met het noumenon. In tegenstelling tot een fenomeen kan een noumenon niet direct worden waargenomen. Kant werd sterk beïnvloed door Gottfried Wilhelm Leibniz in dit deel van zijn filosofie, waarin fenomeen en noumenon als onderling samenhangende technische termen dienen. De oude Griekse pyrrhonistische filosoof Sextus Empiricus ging dit veel eerder voor en gebruikte ook fenomeen en noumenon als onderling verbonden technische termen.

• Fenomeen

  Een fenomeen (Grieks: φαινόμενον, phainómenon, van het werkwoord phainein, laten zien, glanzen, verschijnen, zich manifesteren of zich manifesteren, meervoudsfenomenen) is iets dat zich manifesteert. Verschijnselen worden vaak, maar niet altijd, begrepen als "dingen die verschijnen" of "ervaringen" voor een bewust wezen, of in principe misschien zo zijn. De term kwam in zijn moderne filosofische gebruik door Immanuel Kant, die het contrasteerde met het noumenon. In tegenstelling tot een fenomeen kan een noumenon niet direct worden waargenomen. Kant werd sterk beïnvloed door Gottfried Wilhelm Leibniz in dit deel van zijn filosofie, waarin fenomeen en noumenon als onderling samenhangende technische termen dienen. De oude Griekse pyrrhonistische filosoof Sextus Empiricus ging dit veel eerder voor en gebruikte ook fenomeen en noumenon als onderling verbonden technische termen.

  
  

• Fenomenen (zelfstandig naamwoord)

  .

• Fenomeen (zelfstandig naamwoord)

  Een waarneembaar door zintuigen; of een feit of het voorkomen daarvan.

• Fenomeen (zelfstandig naamwoord)

  (uitbreiding) Een bekend iets of gebeurtenis (bijv. door inferentie, vooral in de wetenschap).

• Fenomeen (zelfstandig naamwoord)

  (metonymie) Een soort of type fenomeen (zin 1 of 2).

• Fenomeen (zelfstandig naamwoord)

  Verschijning; een waarneembaar aspect van iets dat veranderlijk is.

• Fenomeen (zelfstandig naamwoord)

  Een feit of gebeurtenis die als zeer ongewoon, nieuwsgierig of verbazingwekkend wordt beschouwd door degenen die er getuige van zijn.

• Fenomeen (zelfstandig naamwoord)

  Een prachtige of zeer opmerkelijke persoon of ding.

• Fenomeen (zelfstandig naamwoord)

  Een ervaren object waarvan de samenstelling de orde en de conceptuele structuur weerspiegelt die haar door de menselijke geest worden opgelegd (vooral door de vermogens van waarneming en begrip).

  
  

• Fenomeen (zelfstandig naamwoord)

  Een verschijning; alles zichtbaar; wat dan ook, in materie of geest, duidelijk is voor, of wordt opgevangen door observatie; zoals, de verschijnselen van warmte, licht of elektriciteit; verbeeldingsverschijnselen of geheugen.

• Fenomeen (zelfstandig naamwoord)

  Dat wat iemand vreemd, ongewoon of onverklaarbaar lijkt; een buitengewone of zeer opmerkelijke persoon, ding of gebeurtenis; als een muzikaal fenomeen.

• Fenomeen (zelfstandig naamwoord)

  elke staat of proces dat bekend is door de zintuigen in plaats van door intuïtie of redenering

• Fenomeen (zelfstandig naamwoord)

  een opmerkelijke ontwikkeling