Inhoud

Het belangrijkste verschil tussen farmacologie en therapeutica is dat de Farmacologie is een onderzoek naar de interacties die optreden tussen een levend organisme en chemicaliën die de normale of abnormale biochemische functie beïnvloeden en Therapeutica is een medische behandeling.

• farmacologie

  Farmacologie is de tak van de biologie die zich bezighoudt met de studie van de werking van geneesmiddelen, waarbij een geneesmiddel in brede zin kan worden gedefinieerd als een door de mens gemaakt, natuurlijk of endogeen (vanuit het lichaam) molecuul dat een biochemisch of fysiologisch effect op de cel, het weefsel uitoefent , orgaan of organisme (soms wordt het woord pharmacon gebruikt als een term om deze endogene en exogene bioactieve soorten te omvatten). Meer specifiek is het de studie van de interacties die optreden tussen een levend organisme en chemicaliën die de normale of abnormale biochemische functie beïnvloeden. Als stoffen geneeskrachtige eigenschappen hebben, worden ze als geneesmiddelen beschouwd. Het veld omvat de samenstelling en eigenschappen van geneesmiddelen, synthese en medicijnontwerp, moleculaire en cellulaire mechanismen, mechanismen van organen / systemen, signaaltransductie / cellulaire communicatie, moleculaire diagnostiek, interacties, toxicologie, chemische biologie, therapie en medische toepassingen en antipathogene mogelijkheden. De twee belangrijkste gebieden van farmacologie zijn farmacodynamiek en farmacokinetiek. Farmacodynamiek bestudeert de effecten van een medicijn op biologische systemen, en farmacokinetiek bestudeert de effecten van biologische systemen op een medicijn. In grote lijnen bespreekt farmacodynamiek de chemicaliën met biologische receptoren, en farmacokinetiek bespreekt de absorptie, distributie, metabolisme en excretie (ADME) van chemicaliën uit de biologische systemen. Farmacologie is niet synoniem met apotheek en de twee termen worden vaak verward. Farmacologie, een biomedische wetenschap, houdt zich bezig met het onderzoek, de ontdekking en de karakterisering van chemische stoffen die biologische effecten vertonen en de opheldering van de cellulaire en organistische functie in relatie tot deze chemische stoffen. De farmacie, een beroepsbeoefenaar in de gezondheidszorg, houdt zich daarentegen bezig met de toepassing van de beginselen die de farmacologie heeft geleerd in haar klinische context; of het nu een rol is in de verstrekking of klinische zorg. Op beide terreinen is het primaire contrast tussen de twee hun onderscheid tussen directe patiëntenzorg, voor de apotheekpraktijk, en het wetenschappelijk georiënteerde onderzoeksveld, aangedreven door farmacologie. De oorsprong van de klinische farmacologie gaat terug tot de middeleeuwen in Avicennas The Canon of Medicine, Peter of Spains Commentary on Isaac, and John of St Amands Commentary on the Antedotary of Nicholas. Klinische farmacologie heeft veel van haar basis te danken aan het werk van William Withering. Farmacologie als een wetenschappelijke discipline ging niet verder tot het midden van de 19e eeuw te midden van de grote biomedische heropleving van die periode. Vóór de tweede helft van de negentiende eeuw werden de opmerkelijke potentie en specificiteit van de werking van medicijnen zoals morfine, kinine en digitalis vaag uitgelegd en onder verwijzing naar buitengewone chemische krachten en affiniteiten voor bepaalde organen of weefsels. De eerste farmacologieafdeling werd opgericht door Rudolf Buchheim in 1847, als erkenning van de noodzaak om te begrijpen hoe therapeutische geneesmiddelen en vergiften hun effecten produceerden. Farmacologie ontwikkelde zich in de 19e eeuw als een biomedische wetenschap die de principes van wetenschappelijke experimenten toepaste op therapeutische nadelen. Tegenwoordig gebruiken farmacologen genetica, moleculaire biologie, biochemie en andere geavanceerde hulpmiddelen om informatie over moleculaire mechanismen en doelen om te zetten in therapieën gericht tegen ziekten, defecten of pathogenen, en methoden te creëren voor preventieve zorg, diagnostiek en uiteindelijk gepersonaliseerde geneeskunde.

  
  

• therapie

  Therapie (vaak afgekort tx, Tx of Tx) is de poging om een ​​gezondheidsprobleem te verhelpen, meestal na een diagnose. Op medisch gebied is het meestal synoniem met behandeling (ook afgekort tx of Tx). Onder psychologen en andere professionals in de geestelijke gezondheidszorg, waaronder psychiaters, psychiatrische verpleegkundigen, counselors en klinische maatschappelijk werkers, kan de term specifiek verwijzen naar psychotherapie (soms ook wel praattherapie genoemd). Het Engelse woord therapie komt via het Latijnse therapīa uit het Grieks: θεραπεία en betekent letterlijk "genezen" of "healing". In de regel heeft elke therapie indicaties en contra-indicaties.

• Farmacologie (zelfstandig naamwoord)

  De wetenschap van medicijnen, inclusief hun oorsprong, samenstelling, farmacokinetiek, therapeutisch gebruik en toxicologie.

• Farmacologie (zelfstandig naamwoord)

  De eigenschappen en reacties van geneesmiddelen, vooral met betrekking tot hun therapeutische waarde.

  
  

• Therapeutics (zelfstandig naamwoord)

  De behandeling van ziekten; de wetenschap van genezing.

• Farmacologie (zelfstandig naamwoord)

  Kennis van medicijnen of medicijnen; de kunst van het bereiden van medicijnen.

• Farmacologie (zelfstandig naamwoord)

  Een verhandeling over de kunst van het bereiden van medicijnen.

• Therapeutics (zelfstandig naamwoord)

  Dat deel van de medische wetenschap dat gaat over de ontdekking en toepassing van remedies voor ziekten.

• Farmacologie (zelfstandig naamwoord)

  de wetenschap of studie van geneesmiddelen: hun bereiding en eigenschappen en gebruik en effecten

• Therapeutics (zelfstandig naamwoord)

  tak van geneeskunde die zich bezighoudt met de behandeling van ziekten