Inhoud
-
Luit
Een luit () is een geplukt snaarinstrument met een hals (al dan niet gefret) en een diepe ronde rug die een holle ruimte omsluit, meestal met een gezond gat of opening in het lichaam. Meer specifiek kan de term "luit" verwijzen naar een instrument uit de familie van Europese luiten. De term verwijst in het algemeen ook naar elk snaarinstrument waarvan de snaren lopen in een vlak evenwijdig aan de geluidstabel (in het Hornbostel-Sachs-systeem). De snaren zijn bevestigd aan pennen of palen aan het einde van de nek, die een soort draaimechanisme hebben om de speler in staat te stellen de spanning op de snaar te verhogen of de spanning te verlagen voor het spelen (die respectievelijk de toonhoogte van een snaar verhogen of verlagen ), zodat elke snaar op een specifieke toonhoogte (of noot) wordt afgestemd. De luit wordt met één hand geplukt of getokkeld, terwijl de andere hand de snaren op de toets van de nek "frets" (naar beneden drukt). Door de snaren op verschillende plaatsen van de toets in te drukken, kan de speler het deel van de snaar dat trilt verkorten of verlengen, waardoor hogere of lagere toonhoogtes (noten) worden geproduceerd. De Europese luit en de moderne Oud-Oosterse afstamming stammen af van een gemeenschappelijke voorouder via uiteenlopende evolutionaire paden. De luit wordt gebruikt in een grote verscheidenheid aan instrumentale muziek uit de middeleeuwen tot de late barok en was het belangrijkste instrument voor wereldlijke muziek in de Renaissance. Tijdens het tijdperk van de barokmuziek werd de luit gebruikt als een van de instrumenten die de begeleidingspartijen van de basso continuo speelden. Het is ook een begeleidend instrument in vocale werken. De luitspeler improviseert ("realiseert") een akkoordbegeleiding op basis van het voorgestelde basgedeelte, of speelt een uitgeschreven begeleiding (zowel muzieknotatie als tablatuur ("tabblad") worden gebruikt voor luit). Als een klein instrument produceert de luit een relatief stil geluid. De speler van een luit wordt een lutenist, lutanist of lutist genoemd, en een maker van luiten (of een soortgelijk snaarinstrument of vioolfamilie-instrumenten) wordt een gitaarbouwer genoemd.
Lute (zelfstandig naamwoord)
Een gefret snaarinstrument van Europese oorsprong, vergelijkbaar met de gitaar, met een komvormig lichaam of klankkast; elk van een grote verscheidenheid aan chordofoons met een peervormig lichaam en een nek waarvan het bovenoppervlak zich in hetzelfde vlak bevindt als het klankbord, met snaren langs de nek en evenwijdig aan het klankbord.
"gitaar"
Lute (zelfstandig naamwoord)
Dikke kleverige klei of cement om een gat of opening dicht te maken, vooral om iets luchtdicht te maken.
Lute (zelfstandig naamwoord)
Een pakkingring, van rubber, voor fruitpotten, enz.
Lute (zelfstandig naamwoord)
Een stuk hout met rechte randen om overtollige klei van aarde af te slaan.
Luit (werkwoord)
Om op een luit te spelen, of op een luit.
Luit (werkwoord)
Iets repareren of bevestigen met luit.
Lyre (zelfstandig naamwoord)
Een oud snaarinstrument (een jord luit-chordofoon) van Griekse oorsprong, bestaande uit twee armen die zich uitstrekken van een lichaam naar een dwarsbalk (een juk) en snaren, parallel aan het klankbord, die het lichaam verbinden met het juk.
Lyre (zelfstandig naamwoord)
Een liervormige bladmuziekhouder die wordt bevestigd aan een blaasinstrument wanneer een muziekstandaard onpraktisch is.
Lyre (zelfstandig naamwoord)
Een componist van lyrische poëzie.
Lute (zelfstandig naamwoord)
een geplukt snaarinstrument met een lange nek dragende frets en een afgerond lichaam met een platte voorkant, vergelijkbaar met een gehalveerd ei in vorm.
Lute (zelfstandig naamwoord)
vloeibare klei of cement om een voeg af te dichten, een smeltkroes te coaten of een ent te beschermen.
Lute (zelfstandig naamwoord)
een rubberen afdichting voor een pot.
Luit (werkwoord)
verzegel, voeg toe of bedek met luit
"ze werden gecultiveerd met een zware laag gecalcineerd krijt en eierschalen"
Lyre (zelfstandig naamwoord)
een snaarinstrument zoals een kleine U-vormige harp met snaren bevestigd aan een dwarsbalk, vooral gebruikt in het oude Griekenland. Moderne instrumenten van dit type zijn vooral te vinden in Oost-Afrika.
Lute (zelfstandig naamwoord)
Een cement van klei of andere hardnekkige infuseerbare substantie voor het afdichten van voegen in apparaten of de monden van vaten of buizen, of voor het coaten van de lichamen van retorten, enz., Wanneer blootgesteld aan hitte; - Ook wel luiten genoemd.
Lute (zelfstandig naamwoord)
Een pakkingring, van rubber, voor fruitpotten, enz.
Lute (zelfstandig naamwoord)
Een stuk hout met rechte randen om overtollige klei uit schimmel te verwijderen.
Lute (zelfstandig naamwoord)
Een snaarinstrument dat vroeger veel in gebruik was. Het bestaat uit vier delen, namelijk de tafel of voorkant, het lichaam, met negen of tien ribben of "zijkanten", gerangschikt als de divisies van een meloen, de nek, die negen of tien frets of divisies heeft, en de kop, of kruis, waarin de schroeven voor afstemming zijn geplaatst. De snaren worden met de rechterhand aangeslagen en met de linkerkant worden de aanslagen ingedrukt.
Luit
Sluiten of afsluiten met luit; zoals, om op het deksel van een smeltkroes te luiteren; om een joint te luiten.
Luit
Om op een luit te spelen, of als op een luit.
Luit (werkwoord)
Om te klinken, als een luit.
Lyre (zelfstandig naamwoord)
Een snaarinstrument van muziek; een soort harp die veel wordt gebruikt door de ouden, als begeleiding bij poëzie.
Lyre (zelfstandig naamwoord)
Een van de sterrenbeelden; Lyra. Zie Lyra.
Lute (zelfstandig naamwoord)
een substantie voor het verpakken van een verbinding of het coaten van een poreus oppervlak om het ondoordringbaar te maken voor gas of vloeistof
Lute (zelfstandig naamwoord)
chordofoon bestaande uit een tokkelinstrument met een peervormig lichaam, een meestal gebogen nek en een fretted toets
Lyre (zelfstandig naamwoord)
een harp die door oude Grieken als begeleiding werd gebruikt
