Inhoud

• Hermeneutiek

  
  

  Hermeneutics () is de theorie en methodologie van interpretatie, met name de interpretatie van bijbelse, wijsheidsliteratuur en filosofische. Moderne hermeneutiek omvat zowel verbale als non-verbale communicatie, evenals semiotiek, vooronderstellingen en voorbegrip.Hermeneutiek is breed toegepast in de geesteswetenschappen, vooral in de wet, geschiedenis en theologie. Hermeneutiek werd aanvankelijk toegepast op de interpretatie of exegese van de Schrift en is later uitgebreid tot kwesties van algemene interpretatie. De termen "hermeneutiek" en "exegese" worden soms door elkaar gebruikt. Hermeneutiek is een bredere discipline die geschreven, verbale en non-verbale communicatie omvat. Exegesis richt zich primair op het woord en de grammatica van s. Hermeneutisch verwijst als enkelvoudig zelfstandig naamwoord naar een bepaalde interpretatiemethode (zie daarentegen dubbele hermeneutiek).

• Exegesis (zelfstandig naamwoord)

  Een uiteenzetting of verklaring van een, vooral religieuze.

  
  

• Hermeneutics (zelfstandig naamwoord)

  De studie of theorie van de methodische interpretatie van, met name heilige s.

• Exegesis (zelfstandig naamwoord)

  Expositie; uitleg; vooral, een kritische uitleg van een of een gedeelte van de Bijbel.

• Exegesis (zelfstandig naamwoord)

  Het proces van het vinden van de wortels van een vergelijking.

• Hermeneutics (zelfstandig naamwoord)

  De wetenschap van interpretatie en verklaring; exegese; in het bijzonder, die tak van theologie die de wetten definieert waarmee de betekenis van de Schrift moet worden vastgesteld.

• Exegesis (zelfstandig naamwoord)

  een verklaring of kritische interpretatie (vooral van de Bijbel)

• Hermeneutics (zelfstandig naamwoord)

  de tak van theologie die zich bezighoudt met principes van exegese