Inhoud
Grootste verschil
Een stof die essentieel wordt voor de werking van een enzym en het uitvoeren van zijn processen anders dan het substraat, wordt een cofactor genoemd. Aan de andere kant wordt een stof die essentieel wordt voor de werking en functie van een ander enzym dan de eiwitverbindingen bekend als een co-enzym.
Vergelijkingstabel
| Onderscheidingsbasis | cofactor | coenzyme |
| Definitie | Een stof die essentieel wordt voor de werking van een enzym en het uitvoeren van zijn processen anders dan het substraat. | Een stof die essentieel wordt voor de werking en functie van een ander enzym dan de eiwitverbindingen. |
| Natuur | Het organische molecuul dat de basis wordt voor het goed functioneren van een enzym dat verschillende doelen in de cel heeft. | De anorganische moleculen die nodig worden voor de goede werking van enzymen. |
| Werken | Om de snelheid te verhogen waarmee de reactie plaatsvindt tijdens het functioneren van het enzym. | Wordt om de moleculen die het enzym binden te helpen goed te functioneren. |
| Vorming | Word stevig gebonden met een enzym. | Hoeft niet begrensd te blijven. |
Wat is Cofactor?
Een stof die essentieel wordt voor de werking van een enzym en het uitvoeren van zijn processen anders dan het substraat, wordt een cofactor genoemd. Cofactoren kunnen worden onderverdeeld als ofwel anorganische deeltjes of complexe natuurlijke atomen, co-enzymen genaamd, waarvan de laatste grotendeels in kleine hoeveelheden uit vitamines en andere natuurlijke essentiële supplementen komt. Een co-enzym dat stevig of zelfs covalent gebonden is, wordt een prothetische bijeenkomst genoemd. De eerste soort samengestelde medeplichtige is een verzameling die co-factoren wordt genoemd, of deeltjes die de reactiesnelheid uitbreiden of die nodig zijn voor eiwitwerk. Cofactoren zijn geen eiwitten, maar helpen eerder eiwitten, bijvoorbeeld chemicaliën, hoewel ze ook niet-samengestelde eiwitten kunnen helpen. Gevallen van cofactoren bevatten metaaldeeltjes zoals ijzer en zink. Substraten worden tijdelijk aan het eiwit gebonden en zullen vroeg of laat worden ontladen en vervolgens weer binnenkomen. De prothetische verzamelingen worden vervolgens voor altijd verbonden met het eiwit. De twee hebben een vergelijkbare capaciteit, namelijk het stimuleren van de reactie van chemicaliën en eiwitten. Bovendien beperken enkele bronnen het gebruik van de uitdrukking "cofactor" eveneens tot anorganische stoffen. Natuurlijke co-factoren zijn vaak vitamines of geproduceerd met behulp van vitamines. Velen bevatten het nucleotide adenosine monofosfaat (AMP) als een component van hun structuren, bijvoorbeeld ATP, co-enzym A, FAD en NAD +.
Wat is co-enzym?
Een stof die essentieel wordt voor de werking en functie van een ander enzym dan de eiwitverbindingen, wordt een co-enzym genoemd. Co-enzymen werken regelmatig als het midden van de wegdragers van elektronen, moleculen of praktische bijeenkomsten die overgaan in de algemene respons. Een voorbeeld hiervan is het deel van NAD in de beweging van elektronen in zeker gekoppelde oxidatiereducerende reacties. Een co-enzym is een stof die met een verbinding werkt om de capaciteit van het eiwit te starten of te helpen. Het kan worden gezien als een assistent-deeltje voor een biochemische reactie. Co-enzymen zijn kleine, niet-eiwitachtige deeltjes die een uitwisselingsplaats geven aan een werkende katalysator. Het zijn gematigde dragers van een iota of het verzamelen van deeltjes, waardoor een reactie kan plaatsvinden. Co-enzymen worden niet beschouwd als een deel van de structuur van een eiwit; ze verwijzen hier en daar naar als substraten. Een soort cofactor, co-enzymen, zijn fundamentele deeltjes die dilemma's vormen voor verbindingen en hen helpen te werken. De sleutel hier is dat ze natuurlijk zijn. 'Natuurlijk' betekent niet dat u ze op een uniek wandelpad in de markt ziet. Of misschien zijn fundamentele deeltjes in hoofdzaak atomen die koolstof bevatten. Probeer de naam "co-enzymen" ook niet de kans te geven je te misleiden; co-enzymen zijn absoluut geen eiwitten. Zoals het voorvoegsel ‘co-’ beveelt, werken ze met eiwitten. Talrijke co-enzymen gevormd uit vitamines. Co-enzymen kunnen niet helemaal alleen werken en vereisen de nabijheid van een chemische stof. Een paar verbindingen vereisen een paar co-enzymen en co-factoren.
Belangrijkste verschillen
- Een stof die essentieel wordt voor de werking van een enzym en het uitvoeren van zijn processen anders dan het substraat, wordt een cofactor genoemd. Aan de andere kant wordt een stof die essentieel wordt voor de werking en functie van een ander enzym dan de eiwitverbindingen bekend als een co-enzym.
- Co-enzymen worden de organische molecule die de basis wordt voor de goede werking van een enzym dat verschillende doeleinden in de cel heeft. Aan de andere kant wordt de cofactor anorganische deeltjes die nodig worden voor de juiste werking van het enzym.
- Enkele van de belangrijkste voorbeelden van co-enzym zijn NAD +, FAD + en vitaminecomplexen. Aan de andere kant zijn enkele van de belangrijkste voorbeelden van co-factoren koper, zink, magnesium en kalium.
- Het belangrijkste doel van co-factoren wordt het verhogen van de snelheid waarmee de reactie plaatsvindt tijdens het functioneren van het enzym. Aan de andere kant wordt het belangrijkste doel van co-enzym om de moleculen die het eiwit binden te helpen goed te functioneren.
- Cofactoren zijn verbindingen die helpen bij de chemische reacties die plaatsvinden in co-enzym, daarentegen, zijn synthetische moleculen die de taak uitvoeren die eraan is toegewezen.
- Cofactoren worden nauw gebonden met een enzym, terwijl co-enzymen niet gebonden hoeven te zijn aan enige andere structuur.
