Inhoud
Grootste verschil
Chromatine is absoluut een DNA in de kern, wat de ongecondenseerde soort chromosomen is. Beide even chromatiden zijn nog steeds een gelijke.
Wat is chromatine?
Chromatine is slechts een uitzondering van DNA en vetten die chromosomen genereert die zich in de kern van de meeste eukaryotische cellen bevinden. Atoom-DNA lijkt niet in gratis lineaire strengen te zitten; toch is het in feite uitzonderlijk plooibaar en rond nucleaire vetten gewikkeld, ook als een gemakkelijk systeem om de kern door te nemen. Chromatine wordt in twee vormen gevonden. Zelfs de tweede soort, heterochromatine genaamd, kan zelfs behoorlijk plooibaar zijn, is ook een mediaan van nooit getranscribeerd. Onder de microscoop in zijn eigen langdurige soort, lijkt chromatine als kralen op een bereik. Elk nucleosoom bevat DNA dat ongeveer 8 eiwitten bevat, histonen genoemd. Zelfs de nucleosomen worden vervolgens gewikkeld in een spiraal van dertig nm die een solenoïde wordt genoemd, zodat ter plaatse extra histone-eiwitten de chromatinevoortgang inspireren.
Wat is Chromatid?
Een chromatide is slechts 1 kopie van het vers gedupliceerde chromosoom dat niettemin is verbonden met deze volledig andere back-up met één bepaald centromeer. Eerdere replicatie, inch-chromosoom bestaat uit slechts 1 DNA-molecuul. Na replicatie bestaat elk chromosoom uit 2 DNA-atomen; bij veel zinnen, DNA-replicatie alleen vooruitgang dat de totale hoeveelheid DNA toch niet van plan is om het aantal chromosomen te vergroten. De gelijke kopieën - ongeveer elke vormende helft van een gerepliceerd chromosoom - worden traditioneel begrepen als chromatiden. Door de hele komende stadia van de mobiele vertakking deze chromosiden volledig volledig longitudinaal om te signaleren naar individuele chromosomen. Chromatideparen zijn vaak chirurgisch identiek en worden ook gerapporteerd als homozygoot, maar wanneer mutatie (daarom) optreedt, zullen ze kleine openingen introduceren, in het geval dat ze echt heterozygoot zijn. Het passen van chromatiden moet eigenlijk niet worden verward met de hele ploidie van dit organisme, dus het is niet eens met homologe variaties van het chromosoom. Chromonema kan heel goed uw vezelachtige relatie zijn in de fase van de belangrijkste dingen van DNA-condensatie. Terug in metafasethey zijn bewezen als chromatiden. Chromatiden kunnen niet-zusterchromatiden zijn. Een zuster-chromatiden is slechts één in elke afzonderlijke chromatide van precies hetzelfde chromosoom dat is samengevoegd met een typisch centromeer. Op het moment dat zusterchromatiden zijn afgenomen (allemaal via de anafase van mitose of anafase II van meiose tijdens sensuele stimulatie), worden ze echt chromosomen genoemd. Ondanks dezelfde specifieke massa-geproduceerde massa waar als de patiëntchromatiden die zijn persoonlijke vader of moeder hebben geassembleerd, je ex-"moleculen" worden begrepen als chromosomen in precies dezelfde procedure die een peuter van een paar tweelingen niet als slechts een dubbele wordt begrepen . De DNA-indeling van 2 zusterchromatiden is volledig gelijk (afgezien van vrij zeldzame DNA-herhaalfouten). Een goede niet-zuster-chromatide beschrijft eerder elk van de 2 chromatiden van gepaarde homologe chromosomeshomologe in talrijke zinnen, de paren van het vaderlijke chromosoom en een moederlijk chromosoom.
Belangrijkste verschillen
- Chromatine kan heel goed een equivalente massa DNA-moleculen zijn dat de vlek als chromatiden een deel is van een chromosoom dat met elkaar is verbonden en een centromeer heeft.
- Chromatines vormen een even groot deel van de DNA-moleculen, maar chromatide kan onderdeel zijn van een chromosoom dat tot nu toe is aangesloten, omdat het een centromeer gebruikt.
