Inhoud

• centromeer

  
  

  De centromeer is de gespecialiseerde DNA-sequentie van een chromosoom dat een paar zusterchromiden (een dyade) verbindt. Tijdens mitose hechten spilvezels zich aan de centromeer via de kinetochore. Centromeres werden eerst gedacht als genetische loci die het gedrag van chromosomen sturen. De fysieke rol van de centromeer is om te fungeren als de plaats van assemblage van de kinetochores - een zeer complexe multiproteïnestructuur die verantwoordelijk is voor de feitelijke gebeurtenissen van chromosoomsegregatie - dwz binding van microtubuli en signalering aan de celcyclusmachines wanneer alle chromosomen correct zijn aangenomen bevestigingen aan de spil, zodat het veilig is voor celdeling om door te gaan en voor cellen om anafase binnen te gaan. Er zijn in grote lijnen twee soorten centromeren. "Punt centromeren" binden aan specifieke eiwitten die bepaalde DNA-sequenties met hoge efficiëntie herkennen. Elk stuk DNA met de punt-centromere DNA-sequentie erop zal typisch een centromeer vormen indien aanwezig in de juiste soort. De best gekarakteriseerde punt centromeren zijn die van de ontluikende gist, Saccharomyces cerevisiae. "Regionale centromeren" is de term die wordt bedacht om de meeste centromeren te beschrijven, die zich typisch vormen op gebieden met de voorkeur verdienende DNA-sequentie, maar die zich ook op andere DNA-sequenties kunnen vormen. Het signaal voor de vorming van een regionaal centromeer lijkt epigenetisch te zijn. De meeste organismen, variërend van de splijtingsgist Schizosaccharomyces pombe tot mensen, hebben regionale centromeren. Wat betreft de mitotische chromosoomstructuur, vertegenwoordigen centromeren een vernauwd gebied van het chromosoom (vaak aangeduid als de primaire vernauwing) waar twee identieke zusterchromiden het nauwst in contact staan. Wanneer cellen mitose binnentreden, worden de zusterchromatiden (de twee kopieën van elk chromosomaal DNA-molecuul als gevolg van DNA-replicatie in chromatinevorm) langs hun lengte gekoppeld door de werking van het cohesinecomplex. Er wordt nu aangenomen dat dit complex meestal wordt vrijgegeven uit chromosoomarmen tijdens profase, zodat tegen de tijd dat de chromosomen zich op het middenvlak van de mitotische spil bevinden (ook bekend als de metafaseplaat), de laatste plaats waar ze zijn gekoppeld met elkaar in het chromatine in en rond de centromeer.

  
  

• centrosoom

  In de celbiologie is het centrosoom (Latijns centrumcentrum + Grieks sōma-lichaam) een organel dat dient als het belangrijkste microtubule-organiserende centrum (MTOC) van de dierlijke cel, evenals een regulator van celcyclusprogressie. Men denkt dat het centrosoom alleen is geëvolueerd in de metazoische lijn van eukaryotische cellen. Schimmels en planten missen centrosomen en gebruiken daarom andere structuren dan MTOC's om hun microtubuli te organiseren. Hoewel het centrosoom een ​​sleutelrol speelt in efficiënte mitose in dierlijke cellen, is het niet essentieel in bepaalde vlieg- en platwormsoorten. Centrosomen bestaan ​​uit twee centriolen die haaks op elkaar zijn gerangschikt en worden omringd door een amorfe massa die de pericentriolar materiaal (PCM). De PCM bevat eiwitten die verantwoordelijk zijn voor de nucleatie en verankering van microtubuli, waaronder γ-tubuline, pericentrine en ninein. Over het algemeen is elke centriole van het centrosoom gebaseerd op een negen triplet microtubule geassembleerd in een rad van wieltjes, en bevat centrin, cenexin en tektin. In veel celtypen wordt het centrosoom vervangen door een cilium tijdens cellulaire differentiatie. Zodra de cel begint te delen, wordt de cilium echter weer vervangen door het centrosoom.

  
  

• Centromere (zelfstandig naamwoord)

  Het centrale gebied van een eukaryotisch chromosoom waar de kinetochore wordt geassembleerd.

• Centrosome (zelfstandig naamwoord)

  Een organel, nabij de kern in het cytoplasma van de meeste organismen, dat de organisatie van zijn microtubuli regelt

• Centromere (zelfstandig naamwoord)

  een gespecialiseerd gecondenseerd gebied van een chromosomen dat verschijnt tijdens mitose, waarbij de chromatiden bij elkaar worden gehouden om een ​​X-vorm te vormen.

• Centrosome (zelfstandig naamwoord)

  Een eigenaardig rond lichaam dat dichtbij de kern van een cel ligt. Het wordt beschouwd als het dynamische element waarmee het mechanisme van celdeling is georganiseerd.

• Centromere (zelfstandig naamwoord)

  een gespecialiseerd gecondenseerd gebied van elk chromosoom dat verschijnt tijdens mitose, waarbij de chromatiden bij elkaar worden gehouden om een ​​X-vorm te vormen;

  "de centromeer is moeilijk te sequencen"

• Centrosome (zelfstandig naamwoord)

  klein gebied van cytoplasma grenzend aan de kern; bevat de centriolen en dient om de microtubuli te organiseren