Inhoud

• catastrofe

  
  

  In de wiskunde is de catastrofetheorie een tak van de bifurcatietheorie in de studie van dynamische systemen; het is ook een bijzonder geval van meer algemene singulariteitstheorie in de geometrie. Bifurcatietheorie bestudeert en classificeert fenomenen die worden gekenmerkt door plotselinge gedragsveranderingen als gevolg van kleine veranderingen in omstandigheden, waarbij wordt geanalyseerd hoe de kwalitatieve aard van vergelijkingsoplossingen afhangt van de parameters die in de vergelijking worden weergegeven. Dit kan leiden tot plotselinge en dramatische veranderingen, bijvoorbeeld de onvoorspelbare timing en omvang van een aardverschuiving. De catastrofetheorie is ontstaan ​​in het werk van de Franse wiskundige René Thom in de jaren zestig en werd erg populair vanwege de inspanningen van Christopher Zeeman in de jaren zeventig. Het beschouwt het speciale geval waarin het stabiele evenwicht op lange termijn kan worden geïdentificeerd als het minimum van een soepele, goed gedefinieerde potentiële functie (Lyapunov-functie).Kleine veranderingen in bepaalde parameters van een niet-lineair systeem kunnen ervoor zorgen dat evenwichten verschijnen of verdwijnen, of veranderen van aantrekken naar afstoten en vice versa, wat leidt tot grote en plotselinge veranderingen van het gedrag van het systeem. Echter, onderzocht in een grotere parameterruimte, onthult de catastrofetheorie dat dergelijke bifurcatiepunten de neiging hebben om te voorkomen als onderdeel van goed gedefinieerde kwalitatieve geometrische structuren.

  
  

• Catastrophe (zelfstandig naamwoord)

  Elke grote en rampzalige gebeurtenis van grote betekenis.

• Catastrophe (zelfstandig naamwoord)

  Een ramp boven verwachting

• Catastrophe (zelfstandig naamwoord)

  De dramatische gebeurtenis die de oplossing van de plot initieert; de ontknoping.

• Catastrophe (zelfstandig naamwoord)

  Een type bifurcatie, waarbij een systeem tussen twee stabiele toestanden schakelt.

• Catastrophy (zelfstandig naamwoord)

  spelfout van catastrofe

• Catastrophe (zelfstandig naamwoord)

  Een gebeurtenis die een subversie van de orde of het samenstel van dingen veroorzaakt; een laatste gebeurtenis, meestal van een rampzalige of rampzalige aard; vandaar plotselinge ramp; groot ongeluk.

• Catastrophe (zelfstandig naamwoord)

  Het laatste evenement in een romance of een dramatisch stuk; een ontknoping, als een dood in een tragedie, of een huwelijk in een komedie.

  
  

• Catastrophe (zelfstandig naamwoord)

  Een gewelddadige en wijdverbreide verandering in het aardoppervlak, als een verhoging of verzakking van een deel ervan, veroorzaakt door interne oorzaken.

• Catastrophe (zelfstandig naamwoord)

  een gebeurtenis die resulteert in groot verlies en ongeluk;

  "de hele stad werd getroffen door de onherstelbare ramp"

  "de aardbeving was een ramp"

• Catastrophe (zelfstandig naamwoord)

  een staat van extreme (meestal onherstelbare) ondergang en ongeluk;

  "gebrek aan geld heeft geleid tot een catastrofe voor ons schoolsysteem"

  "zijn beleid was een ramp"

• Catastrophe (zelfstandig naamwoord)

  een plotselinge gewelddadige verandering in het aardoppervlak