Inhoud

• Aartshertog

  
  

  Aartshertog (vrouwelijk: aartshertogin; Duits: Erzherzog, vrouwelijke vorm: Erzherzogin) was de titel die vanaf 1358 werd gedragen door de Habsburgse heersers van het Aartshertogdom van Oostenrijk, en later door alle senior leden van die dynastie. Het duidt op een rang binnen het voormalige Heilige Roomse Rijk (962-1806), die lager was dan die van keizer en koning en hoger dan die van (omstreden) een groothertog, hertog en prins. Het grondgebied geregeerd door een aartshertog of aartshertogin werd een aartshertogdom genoemd. Alle resterende aartshertogdom hield op te bestaan ​​in 1918.

• Hertog

  Een hertog (mannelijk) (Brits Engels: of Amerikaans Engels:) of hertogin (vrouwelijk) kan een vorst zijn die over een hertogdom regeert of een lid van de adel, historisch gezien de hoogste rang onder de vorst. De titel komt van de Franse duc, zelf van de Latijnse dux, leider, een term die in het republikeinse Rome wordt gebruikt om te verwijzen naar een militaire commandant zonder een officiële rang (met name een van Germaanse of Keltische oorsprong) en later de belangrijkste militaire commandant wordt van een provincie. De titel dux overleefde in het Oost-Romeinse rijk waar het in verschillende nadelen werd gebruikt, wat een rang aangeeft die gelijkwaardig is aan een kapitein of generaal. Later, in de 11e eeuw, werd de titel Megas Doux geïntroduceerd voor de functie van opperbevelhebber van de gehele marine. Tijdens de middeleeuwen betekende de titel (als Herzog) de eerste onder de Germaanse monarchieën. Hertogen waren de heersers van de provincies en de oversten van de graven in de steden en later, in de feodale monarchieën, de hoogste leeftijdsgenoten van de koning. Een hertog kan wel of niet, ipso facto, een lid van de natie peerage zijn: in het Verenigd Koninkrijk en Spanje zijn / zijn alle hertogen ook leeftijdsgenoten, in Frankrijk waren sommigen wel en anderen niet, terwijl de term niet van toepassing is tot hertogdom van andere naties, zelfs waar een soortgelijke instelling bestond (bijv. Grandeeship, Imperial Diet, Hungarian House of Magnates). In de 19e eeuw werden veel van de kleinere Duitse en Italiaanse staten geregeerd door hertogen of groothertogen. Maar momenteel, met uitzondering van het Groothertogdom Luxemburg, zijn er geen hertogen die als vorsten regeren. Hertog blijft de hoogste erfelijke titel (afgezien van titels gedragen door de regerende of voorheen regerende dynastie) in Portugal (hoewel nu een republiek), Spanje en het Verenigd Koninkrijk. In Zweden krijgen leden van de koninklijke familie bij de geboorte een persoonlijk hertogdom. De Paus heeft als tijdelijke vorst ook, hoewel zelden, de titel van hertog of hertogin aan personen verleend voor diensten aan de Heilige Stoel. In sommige gebieden varieerde de relatieve status van "hertog" en "prins", als titels gedragen door de adel in plaats van door leden van regerende dynastieën, bijvoorbeeld in Italië en Nederland. Een vrouw die op zichzelf de titel van een dergelijk hertogdom of hertogdom bezit, of de vrouw van een hertog is, wordt normaal gezien hertogin. Koningin Elizabeth II is echter van oudsher bekend als hertog van Normandië op de Kanaaleilanden en hertog van Lancaster in Lancashire.

  
  

• Archduke (zelfstandig naamwoord)

  De zoon of kleinzoon van de mannelijke lijn van een keizer van het Oostenrijks-Hongaarse rijk.

  "De Eerste Wereldoorlog begon traditioneel met de moord op aartshertog Francis (Franz) Ferdinand."

• Duke (zelfstandig naamwoord)

  De mannelijke heerser van een hertogdom (vrouwelijk equivalent: hertogin).

• Duke (zelfstandig naamwoord)

  De soeverein van een kleine staat.

• Duke (zelfstandig naamwoord)

  Een hoge adellijke titel; de mannelijke houder van een hertogdom.

• Duke (zelfstandig naamwoord)

  Een groothertog.

• Duke (zelfstandig naamwoord)

  Een vuist.

  "Zet je hertogen op!"

• Duke (werkwoord)

  Met de vuisten slaan of slaan.

• Duke (werkwoord)

  Om geld te geven aan; om een ​​tip te geven.

  "Ik gaf hem twintig dollar."

• Archduke (zelfstandig naamwoord)

  
  

  Een prins van de keizerlijke familie van Oostenrijk.

• Duke (zelfstandig naamwoord)

  Een leider; een baas; een prins.

• Duke (zelfstandig naamwoord)

  In Engeland, een van de hoogste orde van adel na vorsten en prinsessen van het koninklijk bloed en de vier aartsbisschoppen van Engeland en Ierland.

• Duke (zelfstandig naamwoord)

  In sommige Europese landen, een soevereine prins, zonder de titel van koning.

• Duke (zelfstandig naamwoord)

  De vuisten; zoals, zet je hertogen op.

• Duke (werkwoord)

  Om de hertog te spelen.

• Hertog

  Om te verslaan met de vuisten.

• Archduke (zelfstandig naamwoord)

  een soevereine prins van het voormalige heersende huis van Oostenrijk

• Duke (zelfstandig naamwoord)

  een Britse peer van de hoogste rang

• Duke (zelfstandig naamwoord)

  een edelman (in verschillende landen) van hoge rang